Περιμένοντας ξανα τον πελαργό !!

Ο Πελαργός ξαναχτυπά για μας. Μετά από 9μήνες αγωνίας,εξετάσεων και αναμονής, σε 2-3μέρες  ένα νέο μέλος ετοιμάζεται να προστεθεί στην οικογένειά .
Απ'τον πρωτότοκο αυτή την φορά..Την απέραντη αγωνία θα αντικαταστήσει η ωραιότερη μυρωδιά και ο καλύτερος ήχος, το κλάμα του πρόκειται να πλημμυρίσει χαρά το σπίτι μας.Τώρα πια η ζωή μας θα είναι γεμάτη από αγάπη, στοργή, χαμόγελα, δάκρυα, κλάματα, πάνες, γάλατα, φορμάκια, καλτσάκια, κρεμούλες!Οι καλύτερες στιγμές μιας οικογένειας.!!

Σαν έμπειρη πια παραδοσιακή γιαγιά ετοίμασα την προίκα του νεογέννητου.
Αποφάσισα να κεντήσω στο νεοφερμένο μια καλοκαιρινή κουβερτούλα εφ'οσον έρχεται αρχές της άνοιξης. Βρήκα ένα χαρούμενο σχέδιο που να ταιριάζει με την περίσταση και μέτρημα στο μέτρημα βελονιά -βελονιά με πολύ υπομονή και αρκετή δουλειά βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.Ένα αυτοκινητάκι γεμάτο χαρούμενα ζωάκια να κάνουν παρέα στο νέο μέλος και να θυμίζουν τον μπαμπά με τη Σχολή Οδηγών.

Κάθε βελονιά και μια ευχή για να είναι γερό χαρούμενο τυχερό μωρό και να χαρίζει χαρά σε όλους,

Τα ίδια ζωάκι στόλισαν και το σεντονάκι που θα το σκεπάζουν και θα το συντροφεύουν,

Η πεταλουδίτσα και το σαλιγκαράκι στόλισαν το μαξιλαράκι.

Ένα παπάκι με κουταλοπίρουνα για μία σαλιάρα.

Ένα αρκουδάκι στη σαλιάρα με τ'ονομά του.

Και παπάκι σε άλλη με πιπίλα.

Ψαράκι με πιπίλα.Τελικά ήταν να μην αρχίσω.Το ένα μου άρεσε καλύτερα απ'το άλλο και τελικά τα κέντησα όλα.

Και άλλα ψαράκια με μπιμπερό αυτή τη φορά.

Δεν γινόταν να μην κάνω και μία χειμωνιάτικη κουβερτούλα. Άνοιξη είναι αυτή,το νεογέννητο σίγουρα θα χρειαστεί ώσπου να ζεστάνει ο καιρός.Εδώ έραψα και ματάκια πάνω στους φιόγκους για το μάτι.

Το Μουσείο ο κ.Μάρκος και τα "Στεφανωτά"!!

Κάποια άτομα είναι γεννημένα για να προσφέρουν,σε συνανθρώπους τους.
Πιθανόν να'ναι αυτός ο σκοπός της ζωής του γιατί όλη τους η πορεία κινείται γύρω απ'τα κοινωνικά προσφέροντας χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Παρ'ολα αυτά χάνονται πίσω από φορείς,οργανισμούς και επιγραφές  "επιφανείς ήρωες"Πάντα βρίσκονται κάποιοι επιτήδειοι που οικιοποιούνται τις ιδέες και τα έργα τους και μένουν στην αφάνεια. Προσφέρουν τα πάντα γιατί μ'αυτό νιώθουν ζωντανοί  και τις επευφημίες λυμαίνονται οι "μεγάλοι" που αρέσκονται σε φώτα και δάφνες.

Σ'αυτήν την κατηγορία ανήκει η Μαρία εδώ και 25χρόνια είναι εθελόντρια στο Μουσείο Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης της πόλης μου.Μικρών ξεναγών", μαθαίνοντας μικρά παιδιά, από 5χρονών με παιχνίδι, την ιστορία του νησιού.Μια σημαντική δουλειά που  έγινε θεσμός  και τα παιδιά ενθουσίασαν  πολλούς επώνυμους και ανώνυμους καλεσμένους στο νησί με την ξενάγηση και τις γνώσεις τους.

Λάτρευε την ιστορία τις τέχνες διάβασε έμαθε την τοπική ιστορία και έγινε μια εξαιρετική ξεναγός στο Μουσείο.Δημιούργησε με την υπεύθυνη του Μουσείου μια ομάδα "

Τα δύσκολα χρόνια της κρίσης δεν την λύγισαν, με το ίδιο πάθος και περισσότερη  αγάπη συνέχισε να μαθαίνει,να παίζει   με τα παιδιά και το σημαντικότερο να δημιουργεί,αμισθί .

 Φέτος ανάμεσα στις δραστηριότητές της ήταν και η ανακάλυψη ενός παππού 92ετών που γνώριζε την κατασκευή του παραδοσιακού  χαρταετού.

Ήταν χαρά του παππού να διδάξει αυτήν  την τέχνη, στα παιδιά και ακόμα καλύτερα στους μεγάλους που θα συνέχιζαν την παράδοση.

 Έτσι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον εξαιρετικό παππού και τις γνώσεις τους  που χάνονται σιγά σιγά με το πέρασμα των χρόνων και ξεκινά από πολύ παλιά.

Ο κ.Μάρκος γεννημένος το 1925 έχει την ζωντάνια έφηβου και την διαύγεια μας ,η ακοή του λίγο τον έχει αφήσει αλλά αυτό δεν τον δυσκόλεψε  καθόλου,να μας διδάξει.Υπήρξε ο καλύτερος τεχνίτης την εποχή του, θυμάται όλα τα μυστικά της τέχνης του και μας καθοδηγεί άριστα.

Σημαντική η τέχνη του παραδοσιακού στεφανωτού που μας μαθαίνει αλλά ακόμα καλύτερη η εξιστόρηση των αναμνήσεών, του,ζωντανή ιστορία ο Κ.Μάρκος μας ταξιδεύει πίσω στα παιδικά του χρόνια στην κατοχή και στα δύσκολα χρόνια που έζησε.

"Στην Ανω-Σύρα έφτιαχναν τον "αετό" οκτάγωνο μεγάλο.Εμείς στο Βροντάδο φτιάχναμε το στεφανωτό, Οι εργασίες για την κατασκευή  του χαρταετού ξεκινούσαν κατά τον Σεπτέμβρη εκείνη την εποχή. .Μαζεύαμε θηλυκά καλάμια σε "χασοφεγγαριά". Μετά τα Χριστούγεννα δουλεύαμε συνέχεια για να προλάβουμε τις κατασκευές,Θα'φτιαχνα και 500 κομμάτια,που πουλιοντουσαν όλα και ήθελαν ακόμα περισσότερα Όλος ο ουρανός τότε γέμιζε χαρταετούς ήταν το παιχνίδι των παιδιών και των μεγάλων" Οι πιο πλούσιοι απαιτούσαν ακριβά υλικά,μεγάλους γερούς αετούς και τους πλήρωναν όσο-όσο για να καμαρώνουν τα παιδιά τους.
20δρχ.είχε τότε που μ'αυτά περνούσε μία οικογένεια με 3παιδιά άνετα.
Υπήρχε και η αλητεία που προσπαθούσαν με "αρεμούλες" να κλέψουν τους αϊτούς ή τα στεφανωτά.Βάζοντας πέτρα χαμηλά στην "καλούμα" ή ακόμα και ξυραφάκια,έκοβαν τα στεφανωτά και τα κρατούσαν δικά τους .Ήταν μεγάλη ντροπή για ένα παιδί  να χάσει τον στεφανωτό του για να το πάρει πίσω μπορεί να του ζητούσαν οτιδήποτε τα "καλόπαιδα".Μια εβδομάδα διαρκούσε το ανέβασμα άντε 10μέρες. Μετά το Πάσχα ξεκινούσαμε να φτιάχνουμε "ασβούρες"/

Κάποτε θυμάμαι είχε άσχημο καιρό την Καθαρή Δευτέρα όπως φέτος έτσι μου'μειναν απούλητα 500 στεφανωτά που είχα φτιάξει.Τα πακετάρισα και'γω καλά τα'βαλα στην αποθήκη για την επόμενη χρονιά να τα πουλήσω.Πάω να τα πιάσω με χαρά την επόμενη και τι να δω κομμάτια όλα τα στεφανωτά! Είχαν μπει ποντίκια και έκαναν φωλιές τα'χαν ρημάξει όλα! Απο'τότε δεν ξανα'δούλεψα  αλευρόκολλα στα στεφανωτά.  Μου'γινε μάθημα.."
Αυτές και άλλες πολλές ιστορίες ακούσαμε απ'τα χείλη του και γυρίσαμε νοερά σ'εκείνα τα ωραία μα δύσκολα χρόνια.

Εξοικειωθήκαμε μαζί του στη γλώσσα του στεφανωτού.

Μάθαμε τις "καπλάνες" τα τεράστια στεφανωτά που έφτιαχναν οι πλούσιοι ένδειξη δύναμης και πλούτου

Τις "σαΐτες " οι οικονομικά αδύναμοι για να χαίρονται και αυτοί την Καθαρή Δευτέρα.

Δουλέψαμε μαζί του οκτώ ώρες να μάθουμε να φτιάχνουμε τον "γιαρμά" σκελετό του στεφανωτού και την καμάρα με καλάμια. Φτιάξαμε "ουριές" και τ'απαραίτητα "σκουλαρίκια" για να τα ζυγιάσουμε. Και τέλος τις "Βούλες" τα χάρτινα σύμβολα που έφτιαχναν για να διακοσμούν τα στεφανωτά.

Ο κ.Μάρκος έκοβε με μεγάλη επιδεξιότητα το διπλωμένο χαρτί και δημιουργούσε λογής σχέδια, βυζαντινό,κλασικό,κ.α.

Είναι χαρά να δουλεύεις μαζί του και ακόμα καλύτερα ν'ακούς τις ιστορίες της ζωής του.

Θαυμάσαμε την καλή φυσική του κατάσταση και μας είπε το μυστικό της άριστης φυσικής του κατάστασης.

Γυμνάζεται καθημερινά το πρωί για 1ώρα πριν σηκωθεί απ'το κρεβάτι του ασκεί όλες του τις κλειδώσεις γιαυτό δεν τον έχουν προδώσει παρά τα 92χρόνια .Ζει μια ήρεμη  ζωή με την γυναίκα του  που μετράνε 70χρόνια γάμου με εγγόνια και δυσέγγονα χωρίς να στερείται τις χαρές της ζωής.
Μας έκανε την τιμή και ήπιαμε ένα τσιπουράκι μαζί και τον γνωρίσαμε καλύτερα.

Νιώσαμε πολύ τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να διδαχτούμε από ένα τέτοιο Παππού εύχομαι να'ναι έτσι γερός και δοτικός μέχρι το τέλος.