Τα κατάλοιπα του Ανάδρομου Ερμή ..

Οτι έχω βλαστημίσει την ώρα και την στιγμή που άρχισα βαψίματα το'χω πει να μην επαναλαμβάνομαι, ό,τι μου'χει σπάσει τα νεύρα ο ανάδρομος και αυτό το γνωρίζετε.
Ωστόσο ό,τι όταν περνάει με τον κώλο γιατί μ'αφήνει τα σημάδια του ακόμα το ψάχνω.!
Ξεκίνησε με το p/c μου που με πετάει όποτε γουστάρει έξω απ'το δίκτυο αν και του κάνω επανεκκίνηση και επιμένω να στείλω το ρημαδοσχόλιο ή να διαβάσω την ανάρτηση που έχω αρχίσει "τα παίρνει κρανίο"ξαφνικά και μου σβήνει με το έτσι θέλω!
Αντε να περιμένω να ξεκινήσει πάλι και φτού και απ'την αρχή.Τα νεύρα κρόσσια.
Ένα καλό "φορμάτ " θέλει αλλά άντε να του κάνεις τη χάρη τώρα που το σπίτι είναι βομβαρδισμένο με κάθε λογής πράγματα να βγούν και τα προγράμματα έξω να μην ξέρω απο που να πιάσω.
Ας περιμένει την ώρα του για γενική και αυτό φτάνει να μη με στείλει στο φρενοκομείο μέχρι τότε.
Και όσο σκέφτομαι ότι αυτή την εποχή τα καλαμάρια θα κόβουν βόλτες στα νερά του Γαλλησά και'γω παλεύω ώρες με το χώμα και τις μπογές,χάνω τα μαγευτικά φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα τόσο αγχώνομαι και τόσο οι δουλειές δεν τελειώνουν μα με τίποτα.!
Και δεν μου φτάνει ότι βάφουμε το ένα δωμάτιο καθαρίζω βάζω τα πράγματα στη θέση τους πιάνω το επόμενο αρχίζουμε πάλι τριψίματα και ξυσίματα και πάλι όλα μέσα στην πούδρα φτού και απ'την αρχή.
Ούτε το γεφύρι της Αρτας να χτίζαμε!
Είχα και ένα ατύχημα πρίν κακοφύγει ο πισωγλέντης Ερμής.
Εκεί που είμαι ανεβασμένη (όχι μωρέ στα σύννεφα ) στη σκάλα είμουνα και έκανα τα κοψίματα για να βάψει,τρώω μια σαβούρα απ'το πρωτελευταίο σκαλί με το πινέλο στο χέρι.

Ευτυχώς για καλή μου τύχη δεν μπήκα μέσα στο κουβά με το πλαστικό να κάνω ωραιότατες ανταύγειες.
Και'νω είμαι μπρούμυτα και βογγάω ακούω την ηλίθια ερώτηση:
-Επεσες?
-Οχι πρόβα μπλοζόν έκανα!σκέφτομαι ν'απαντήσω αλλά δεν βγαίνει φωνή!
-Χτύπησες?
-Ενα ΟΧ.....ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ήταν κραυγή απελπισίας και απόγνωσης όχι απάντηση.
Μαζεύω τα κομμάτια μου και ανακαλύπτω ένα γόνατο πρησμένο στραμπουλισμένο αστράγαλο και να σέρνομαι κουτσαίνοντας μ'ενα σπίτι βομβαρδισμένο!
Ουτε στα 4να μην μπορώ να σταθώ!
Στο μεταξύ στο σπίτι μέσα τριβεία,τρυπάνια,εργαλεία και τα ρούχα και βρακιά στην αυλή!
Αφού κάνω μπάνιο και βγαίνω στην αυλή να βρώ βρακί να βάλω!
Μια φρίκη ζω τις τελευταίες μέρες!
Συνειδητοποίησα ότι φτιάχνουμε ένα σπίτι να εξυπηρετεί τις ανάγκες μας και στη τελική γινόμαστε υπηρέτες του.
Και δεν μου'φτανουν όλα αυτά!
Σ'ολη αυτό το μπάχαλο ακούμε  και ένα τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό για να ξεχνιόμαστε που μας έχει πρήξει τα ούμπαλα με την μουρμούρα του Σώτη, να με ρίχνει ακόμα πιο κάτω.
Αν δεν το ακούσω 3φορές την μέρα δεν μπορώ να δουλέψω λέμε!
Οχι ακούστε το και πείτε μου αν έχω δίκιο!
Σπουδαίο τραγούδι όλο νόημα και... με πεθαίνει κάθε μέρα!