Στο νοτιότερο άκρο ..του νησιού!!

Η τελευταία μου χειμωνιάτικη διαδρομή με τους πεζοπόρους ήταν στο Νοτιότερο άκρο του νησιού.

Ξεκινήσαμε από τον Μ.Γιαλό εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό όλο κέφι και όρεξη για τη νέα για μένα διαδρομή.
Ο ήλιος ήταν κρυμμένος στα πυκνά σύννεφα και ο αέρας είχε κοπάσει τελείως.

Ανεβήκαμε ένα ύψωμα και μπροστά μας είχαμε τα 3λαγκόνια.

"Οι βίλες της οργής" εφανίστηκαν μπροστά μου και έμεινα με το στόμα ανοικτό να τις χαζεύω.

Για όσους δεν γνωρίζουν. αυτή που φτάνει μέχρι τη θάλασσα λένε ότι είναι του υπουργού μας. που έχει τον υπερθετικό του Στούρνου.
Η πιο πάνω προηγούμενου υπουργού οικονομικών και η τρίτη Γάλλου πολιτικού.
Εδώ λοιπόν βρήκαν να συνωμοτούν για την πορεία του μισθού μας αλλά και ζοφερό μέλλον μας!

Το περίεργο δεν είναι πως έχτισαν αυτές τις βίλες αλλά ότι σε καμία από δαύτες δεν υπάρχει κολόνα της ΔΕΗ ούτε εναέριο καλώδιο.Οι βίλες παίρνουν ρεύμα με υπόγειο καλώδιο απ'την θάλασσα.
Φυσικά αυτές οι δαπάνες έγιναν απ'τα "χαράτσια μας" πιθανόν γιαυτό αυτός επιμένει και στηρίζει δυναμικά να μη διακοπεί αυτός ο φόρος!

Αφήσαμε τις βίλες στην ησυχία τους και προχωρήσαμε προς το Νότιο ακρο του νησιού.Βρεθήκαμε πίσω απ'το "Κόμητο" την πανέμορφη παραλία μας.

Ενώ η ομάδα προπορεύεται εγώ μένω να καταγράφω με το φακό τις πρωτόγνωρες για μένα περιοχές.

Μια μεγάλη έκταση ξυρισμένη θαρρείς από φωτιά του καλοκαιριού.Δεν έχουμε και την άφθονη βλάστηση στο νησί αλλά και αυτή την πενιχρή καταφέραμε να την κάψουμε.

Η καμένη περιοχή που αρχίζει να ζωντανεύει ξανά!

Ευτυχώς ο σπόρος επιμένει και ανάμεσα στις κρεμμύδες ξεπετάγονται δειλά δειλά και μικρές ανεμώνες να δώσουν μια χαρούμενη πινελιά στο μουντό τοπίο.

Η στεριά εισβάλει στη θάλασσα διμιουργώντας μικρά λαγκώνια δίνοντας αυτό τ'ονομα σ'αυτόν τον τόπο.

Ενώ δεξιά μας στο βάθος ο κόλπος του Φοίνικα με το μικρό λιμανάκι του.

Πλησιάζουμε προς τον Φάρο μπροστά μας απομεινάρια από μικρό φυλάκιο των Γερμανών στην κατοχή.

Η φύση έχει δημιουργήσει τα δικά της έργα τέχνης τα βράχια έχουν μια άγρια ομορφιά.

Φτάνουμε στο ακρωτήρι Βιγλοστάσι ο φάρος στέκει κρυφός φρουρός κάθε πλεούμενου τις νύχτες.Απολαμβάνουμε τον καφέ μας με θέα όλο το Αιγαίο πέλαγος .

Στη μύτη του ακρωτηρίου το φυλάκιο των Γερμανών που έλεγχαν το Αιγαίο τότε.

Παίρνουμε το μονοπάτι του γυρισμού.

Αφήνουμε πίσω τα φυσικά έργα τέχνης!

Μια παρέα με motocross βρήκαν ευκαιρία να προπονηθούν στο βουνό.Χάνονται σαν τις σφήγκες απ'την ταχύτητα στην πλαγιά μόνο ο θόρυβος ακούγεται για να τους εντοπίσω.

Η διαδρομή μας έχει ολοκληρωθεί έχουμε ήδη φτάσει στο Μ.Γιαλο.
Μπορεί να μην είχε ιδιαίτερες ομορφιές σίγουρα όμως ήταν μοναδικές.Αυτές είναι που κάνουν το νησί ιδιαίτερο.