Κίνι - Δελφίνι - Βαρβαρούσα..!!

Δύο μέρες μάζευε ο νοτιάς τα σύννεφα πάνω απ'το νησί κάνοντας την ατμόσφαιρα ανυπόφορα μουντή,Φόρτωνε,φόρτωνε με έναν γλυκό ζεστό αερά ώσπου αργά τ'απόγευμα ξέσπασε.
Βροντές,αστροπελέκια και μια καταρρακτώδης βροχή ,πρώτα πότισε το διψασμένο χώμα μετά παράσερνε ότι έβρισκε μπροστά της δημιουργώντας λίμνες,χείμαρρους σε δρόμους και πλατείες του νησιού.
Έβγαλε όλη την κακία του όλη νύχτα, ο καιρός και το πρωί ξημέρωσε μ'ένα πεντακάθαρο ουρανό και ένα δειλό ήλιο να παίζει με τα σύννεφα.
Δεν το πολυσκέφτηκα το πρωί, άφησα τις δουλειές του σπιτιού για άλλη ώρα και πήγα στο ραντεβού των πεζοπόρων.

Το πρόγραμμα είχε για σήμερα Κίνι-Δελφίνι-Βαρβαρούσα δεν είχα κάνει την διαδρομή και ήταν για μένα πρόκληση.

Στο Κίνι, η θάλασσα διάφανο γυαλί που καρφωμένα άραζαν τα πλεούμενα πάνω της.Πήραμε τον ανήφορο παραλιακώς για Δελφίνι, πίσω μου το χωριό ήταν μαγευτικό.

Η βροχή που'ριξε όλο το βράδυ νόμιζες ότι το ξέπλυνε και έγινε εντελώς καθάριο.

Η έντονη μυρωδιά του θυμαριού και της φασκομηλιάς ανακατευόταν με απροσδιόριστες ευωδιές του βρεγμένου χώματος.

Το γαλάζιο νερό ασάλευτο ούτε ίχνος κουβέντας με τα βράχια μια ηρεμία απόλυτη νόμιζες και χαλάρωνε κι αυτό μετά από την άγρια ολονύχτια πάλη μαζί τους.

Εμείς ακολουθούμε το μονοπάτι με τα εμφανή σημάδια που άλλοι πεζοπόροι έχουν βάλει.

Νομίζεις ότι το μονοπάτι κόπηκε πολύ πρόσφατα για να περάσουμε.Πατάμε φασκομηλιά και σκίνους και η ατμόσφαιρα ευωδιάζει ακόμα περισσότερο.

Μπροστά μας ανοίγεται το Δελφίνι με την υπέροχη παραλία του. Καλοκαίρι εδώ γίνεται το αδιαχώρητο είναι απ'τις μαγευτικές, κοσμικές παραλίες του νησιού.
Τ'ονομά αυτής της παραλίας βασίζεται σ'ενα μύθο σύμφωνα μ'αυτόν λοιπόν ζούσε στην Πάρο ο Κοίρανος που ξεχώριζε για την αγάπη του στα ταξίδια και στα ζώα.

Σ'ενα από τα πολλά ταξίδια του, στο Βυζάντιο, συνάντησε κάποιους ψαράδες έτοιμους να κομματιάσουν δελφίνια που είχαν μπλεχτεί στα δίχτυα τους.Ο φιλόζωος Κοίρανος τ'αγόρασε ζωντανά και τα έριξε στην θάλασσα για να συνεχίσουν τα τρελά χοροπηδήματα τους.

Μετά από λίγο καιρό ο Κοίρανος έφυγε για τη Μίλητο.Εκεί συνάντησε κάποιους συμπατριώτες του που ετοιμάζονταν να γυρίσουν στην Πάρο. Ευχαρίστως τους συνόδευσε στο ταξίδι της επιστροφής που δεν ήταν όμως όπως το εύχονταν.

Στο μπουγάζι Νάξου και Πάρου, το πλοίο άρχισε να κλυδωνίζεται από τη θαλασσοταραχή. Σε κάποια στιγμή, οι επιβάτες βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα. Τότε συνέβηκε το θαύμα. Χωρίς να πάρει είδηση ο Κοίρανος βρέθηκε στην πλάτη ενός δελφινιού που μόνο του γλίστρησε ανάμεσα στα πόδια του.
Ήταν ένα από εκείνα τα δελφίνια που είχε σώσει από το μαχαίρι των ψαράδων.

Εν τω μεταξύ ο καιρός είχε κάπως ηρεμήσει και το δελφίνι με τον Κοίρανο συνέχισε παιχνιδίζοντας πάνω στα κύματα.
Το ταξίδι τελείωσε σ'αυτόν τον ορμίσκο στα δυτικά της Σύρας που από τότε ονομάζεται "Δελφίνι" .

 Την όμορφη αυτή ιστορία και το αίσιο τέλος της με την ανακήρυξη του Κοιράνου σε βασιλιά του νησιού, περιγράφει ο μεγάλος παριανός ιαμβογράφος Αρχίλοχος.

Και'μεις αφήνουμε πίσω αυτόν τον ορμίσκο και ανηφορίζουμε για άλλη παραλία ερημική του νησιού.

Μετά από 15' περπάτημα μπροστά μας έχουμε μια μοναδική παραλία την Βαρβαρούσα.Αν και Συριανή είναι πρώτη φορά που πατώ το πόδι μου σ'αυτήν την πανέμορφη παραλία.

Φαίνεται πεντακάθαρη τα γυμνά βουνά που την ζώνουν, το καταγάλανο νερό κάνουν μια φοβερή αντίθεση που σε τραβά σαν μαγνήτη στην αγκαλιά της.

Ίσως το γεγονός ότι μόνο από θάλασσα είναι προσβάσιμη σε τουρίστες και ντόπιους κράτησε την ομορφιά της τόσο ακέραιη.

Και να που στην έξοδο ανακαλύπτω την ανθρώπινη παρέμβαση.Τουλάχιστον είναι κρυμμένη είναι και αυτός πολιτισμός δεν μπορείς να πεις!!

Παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού αφήνοντας πίσω τις ομορφιές του νησιού.

Μπροστά μου μια εικόνα δείχνει τον ερχομό του χειμώνα και συνάμα το παρελθόν μιας καλοκαιρινής περιόδου.