Θέατρο "Απόλλων"!!

Το Σάββατο ήρθε ένα θεατρικό έργο στο νησί.
Άδραξα την ευκαιρία και πήγα για μια διασκέδαση διαφορετική απ'τα τετριμμένα της επαρχίας.
"Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή" ο Θίασος γνωστός μιας και παίζεται για 5η συνεχή χρονιά!Το έργο μια φαρσοκωμωδία των Ρήγα-Αποστόλου με αξιόλογους ηθοποιούς μας έδωσαν μια διαφορετική νότα στην καθημερινότητα του νησιού.
Δεν θα σταθώ στο έργο λίγο πολύ οι περισσότεροι θα το γνωρίζετε μιας και έχει μια πολύχρονη επιτυχία στην Αθήνα.
Θα σας παρουσιάσω το Θέατρο που παίχτηκε το έργο.

Είχα να πάω αρκετό καιρό και δεν είχα ιδέα ότι είχε ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του.
Ντρέπομαι που το λέω και όμως είχα να πάω όταν ήταν ακόμα στα μπετά.Μπορεί να μην φιλοξενούμε τακτικά μεγάλα επώνυμα θεατρικά έργα αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καλλιτεχνική και θεατρική δραστηριότητα στην Πόλη υπάρχουν 3-4 ερασιτεχνικοί θίασοι στην πόλη και ανεβάζουν συχνά έργα.
Λοιπόν έμεινα άφωνη απ΄την σημερινή του εικόνα.
Ένα κόσμημα πραγματικό!!Όταν μπαίνεις μέσα το μάτι σου χάνεται στον οβάλ χώρο και το κόκκινο πορφυρό χρώμα που κυριαρχεί του δίνει μια μεγαλοπρέπεια.Όλα τα θυρωρεία ντυμένα με κόκκινο βελούδο ο φωτισμός αναδεικνύει την αριστοκρατικό του σχεδιασμό.
Την οροφή του κοσμούν τοιχογραφίες των Μεγάλων Μουσικών Βέρντι, Μότσαρτ, Μπελίνι, Ροσίνι, Ντονιτζέτι και του Δάντη ενώ εξαίσια θέση έχουν οι αρχαίοι Όμηρος,Αισχύλος και Ευριπίδης.

Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή.
Η θεατρική κίνηση βρισκόταν σε έξαρση πολύ πριν οικοδομηθεί το Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων".Απ'την εποχή της ίδρυσης της πόλης εκδηλώνεται θεατρικό ενδιαφέρον και δημιουργείται το 1830 ο πρώτος τοπικός θίασος.Η Ευανθία Καϊρη,πνευματική προσωπικότητα της εποχής,αδελφή του Θεόφιλου Καϊρη,ζει στην Ερμούπολη,συγγράφει το πρώτο θεατρικό έργο,το εμπνευσμένο από την έξοδο του Μεσολογγίου δράμα "Νικήρατος" και οργανώνει τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις,με μεγάλη ανταπόκριση απο το κοινό,ήδη το 1827.Το 1836 λειτουργεί το "Θέατρον των Εθελοντών"με ρέον δραματολόγιο,ενώ μετά το 1840 αρχίζει η περίοδος του Ιταλικού μελοδράματος.Το θέατρο αγκαλιάζεται από τους Ερμουπολίτες που δεν κρύβουν όμως και την ιδιαίτερη αδυναμία τους στις θεατρίνες και τις πριμαντόνες!
Στις 30 Οκτωβρίου 1861 το Δημοτικό Συμβούλιο δέχτηκε την πρόταση και αποφάσισε ομόφωνα να ανεγερθούν θέατρο και λέσχη στην κεντρική πλατεία της Ερμούπολης. Υπήρξαν όπως ήταν φυσικό και πολλές αντιδράσεις στην απόφαση αυτή. Μερικοί θεώρησαν μεγάλη πολυτέλεια την ανέγερση θεάτρου σ' ένα νεοσύστατο κράτος όπως το Ελληνικό, με μόνιμα οικονομικά προβλήματα που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του, και είχε τόσες άλλες ανάγκες. Οι πολέμιοι της κατασκευής του θεάτρου κυκλοφόρησαν μάλιστα το 1862 και σχετικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο.

Η θεμελίωση του θεάτρου Απόλλων στο οικόπεδο της πλατείας θεάτρου, πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία Μιαούλη, έγινε στα τέλη του 1862 σε σχέδιο του αρχιτέκτονα P. Sampo που δούλευε τότε ως αρχιτέκτονας στο Δήμο της Ερμούπολης. Η λειτουργία του Δημοτικού θεάτρου που ονομάστηκε "ΑΠΟΛΛΩΝ" με την παρουσία του εμπνευστή της κατασκευής του Μιχ. Σαλβάγου, άρχισε στις 20 Απριλίου 1864, με το Ριγκολέτο του VΕRDΙ.

Για το θέατρο Απόλλων είναι πολύ διαδεδομένη η άποψη, ότι αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, όμως αυτό δεν είναι ακριβές. Η αρχιτεκτονική του έχει επηρεαστεί από ιταλικά πρότυπα και η σχεδίαση του είναι επηρεασμένη από τέσσερα τουλάχιστον ιταλικά πρότυπα, τη Σκάλα του Μιλάνου (1776), το ανακαινισμένο θέατρο (1816) San Carlo της Νάπολης, το ακαδημαϊκό θέατρο στο Castelfranco (1745) και τέλος το Teatro della Pergola της Φλωρεντίας (1755). Αντίθετα η στήριξη της θολωτής οροφής ακολουθεί το γαλλικό σύστημα. Ανεξάρτητα όμως από την αρχιτεκτονική του ποιότητα, το κτίριο δεν χαρακτηριζόταν για τη στερεότητά του. Το 1874 κιόλας χρειάστηκε γενική επισκευή, νέες επισκευές ακολούθησαν στα 1881, 1890 (καθίσματα και σκηνή) και 1896 (γενική).
Στην μεγάλη του ακμή του το θέατρο φτάνει από τη στιγμή που οι παραστάσεις στεγάζονται πλέον επίσημα στο Θέατρο "Απόλλων" το 1864.Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του ανεγάζονται θεατρικά έργα του Συριανού συγγραφέα Τιμολέοντα Αμπελά,ενώ το 1866 δίνεται για πρώτη φορά σε ελληνικό θίασο.Παράλληλα συρρέει πλήθος ιταλικών θιάσων με σειρά από όπερες και μεγάλη γκάμα θεατρικών επιτυχιών της εποχής.Με την είσοδο στον 20ό αιώνα το "Απόλλων" φιλοξενεί την περίφημη ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη (1927)και άλλους επώνυμους καλλιτέχνες,όπως οι Αικατ.Βερώνη, ΚυβέληΑνδριανού, Δράμαλης, Μαρικ.Κρεβατά, Μ.Κατράκης(πρόζας)
Το Θέατρο "Απόλλων" βγήκε από την Κατοχή σχεδόν κατεστραμμένο.Τελευταία αναλαμπή ήταν το "Κύκνειο άσμα" της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1953,με το έργο "η σκιά του Ντάριο Νικοντέμι",μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα αναπόλησης του παλιού μεγαλείου.
Το θέατρο Απόλλων κρίθηκε ακατάλληλο για λειτουργία κατά τη δεκαετία του 1950, ενώ το 1959 αποφασίστηκε από τον Δήμο η ανακαίνισή του. Η γενική επισκευή του άρχισε τελικά το 1970 και προκάλεσε μεγάλη αλλοίωση στο εσωτερικό του.

Σήμερα έχει ολοκληρωθεί το έργο της πλήρης αποκατάστασης του θεάτρου όσο το δυνατόν πιστότερη προς την αρχική μορφή του. Σημαντική υπήρξε η δράση των συλλόγων «Θεατρικός Εκπολιτιστικός Όμιλος Σύρου ο Απόλλων» (ιδρύθηκε το 1977) και «Καλλιτεχνικός Όμιλος ο Σουρής» (1978), που έδιναν παραστάσεις στο τσιμεντένιο θέατρο για να κινήσουν το ενδιαφέρον του κοινού.

Το θέατρο Απόλλων αποτελεί σήμερα ένα μοναδικό στολίδι για την Ερμούπολη που φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και το Φεστιβάλ του Αιγαίου.