Παιχνίδια της Θάλασσας!!

Την αγάπη μου για την θάλασσα την έχω εκφράσει αμέτρητες φορές και έχω γίνει κουραστική!Αυτό ίσως οφείλεται και στο γεγονός ότι μεγάλωσα σε απόσταση αναπνοής μαζί της.
Το πατρικό μου σπίτι ήταν μόλις 500 μέτρα μακριά της. Ένας μικρός κολπίσκος με βότσαλα και βράχια διαμορφωμένος δίπλα μια συστάδα από αλμυρίκια έκρυβαν μια πηγή με γλυφό νερό που γινόταν το ντούζ μας,ο χώρος που περνούσαμε τις περισσότερες ώρες μας.
Παιχνίδια παιδικά δεν θυμάμαι να'πεξα όμως ατέλειωτες ώρες μαζί της ήταν το παιχνίδι μας.
Παίρναμε πρωινό με τ'αδέλφια μου και σε 10λεπτά είμαστε στην ακρογιαλιά και αρχίζαμε τα θαλασσινά παιχνίδια.Μακροβούτια ποιός θα φτάσει πιο μακριά ποιο βαθιά ποιός θα πιάσει άμμο απ'το βυθό φύκια και όλο πιο βαθιά βουτιές από τα βράχια ποιός θα κάνει την καλύτερη την πιο δύσκολη με το κεφάλι με στροφή από το πιο ψηλό βράχο και ότι μπορούσε να σκαρφιστεί το παιδικό μυαλό μας.
Το αποκορύφωμα να κολυμπάμε ώρες ατελείωτες να φτάσουμε 2 και 3παραλίες μακρύτερα,και μετά ο γυρισμός με τα πόδια γιατί δεν υπήρχε κουράγιο ξυπόλυτα με το μαγιώ το μόνο αξεσουάρ στην γκαρνταρόμπα μας.
Εξατλείαμε όλες τις αντοχές μας και αργά μεσημέρι φτάναμε σπίτι για φαγητό λίγη ξεκούραση και ξανά στη θάλασσα.Τρώγαμε τη θάλασσα με το κουτάλι μόνο λέπια δεν είχαμε βγάλει όλη μέρα μέσα!
Κάθε καλοκαίρι παίρναμε ένα σκούρο σοκολατί χρώμα στο δέρμα χωρίς χρήση αντηλιακών και τα μαλλιά και των τριών κοριτσιών γίνονταν κατάξανθα απ'τον ήλιο και τη θάλασσα.
Εκεί στην πηγή αργά τ'απόγευμα ξεβγαζόμασταν και ανεβαίναμε αποκαμωμένοι απ'την κούραση.
Και αυτό γινόταν καθημερινά όλο το καλοκαίρι ως και τις αρχές του φθινοπώρου που ο καιρός ήταν πιο γλυκός και τα μαθήματα του σχολείου πιο χαλαρά.
Και μεσ'το καταχείμωνο όταν βλέπαμε καμιά ηλιόλουστη μέρα βουτούσαμε τα μαγιώ και τρέχαμε παρά τις φωνές της μητέρας.
Δεν θυμάμαι κανένα μας άρρωστο με πυρετούς και συνάχι εκείνα τα χρόνια, μας είχε ψήσει ο ήλιος και η θάλασσα για τα καλά και τα κρυολογήματα ήταν άγνωστα για μας.
Ήταν τελικά καταλυτική για την διαμόρφωση της σωματικής μας διάπλασης και προπάντων του χαρακτήρα μας.Αποκτήσαμε ένα γερό υγιές σώμα Βλέπαμε τα πράγματα όπως ήταν χωρίς να αναλυόμαστε σε ψευδαισθήσεις και ουτοπίες.
Και με μπουνάτσες και με φουρτούνες εκεί δεν μας έσκιαζε τίποτα ίσα-ίσα όταν είχε 8μποφώρ η καλύτερή μας στηνόμασταν και περιμέναμε να μας παρασύρει το κύμα όσο πιο μεγάλο τόσο καλύτερα.



Και με η δύναμη τους μας παρέσερνε ως έξω στην ακρογιαλιά! Δεν προλαβαίναμε να σηκωθούμε και ερχόταν το επόμενο.Όταν έσκαγε το κύμα και το νερό τραβιόταν για να σκάσει το επόμενο κοιτούσαμε "σαν στοπ καρέ "που μας είχε αφήσει και γελούσαμε με το αποτέλεσμα.Παραδινόμασταν έρμαια στην δύνη τους και χαιρόμασταν τον αφρό τους που δημιουργούσαν τα κύματα στο σώμα μας μια αίσθηση μασάζ. Τι spa και φύκια μου λες εκεί να δεις φύκια!

Ένα με τα φύκια γινόμασταν και τα βότσαλα.Ολα μπερδεμένα χέρια πόδια ανακατεμένα ένα κουβάρι στο νερό που το παρασύρει το κύμα.Καμιά αμυχή από κανένα βραχάκι να αποκομίζαμε και τίποτα άλλο.
Αυτά τα βιώματα μ'εκαναν να μη φοβάμαι τα κύματα και την κακοκαιρία.


Έτσι όταν μεγάλη πια βρέθηκα στο Ρέθυμνο,είχαμε νοικιάσει ένα σπιτάκι στο "μικρό" κοντά στην παραλία σχετικά ! Σε 5λεπτά ήσουν στην ακρογιαλιά!
Φθινόπωρο ήταν ο καιρός στην Κρήτη είναι ζεστός ευκαιρία να απολαύσω και την θάλασσα είπα.
'Ενα αεράκι το'χε, το'κοβα για 4-5.
Φτάνοντας στην παραλία όλοι οι λουόμενοι ξαπλωτοί και αραχτοί στις πολυθρόνες και κανένας μέσα για κολύμπι.
Τα κύματα δεν θα τ'λεγα μεγάλα!Καλά αυτοί μόνο για ξάπλες είναι! (είπα μέσα μου)
"Σπινιάρει η γάτα στο γιαούρτι"? Εσύ είσαι μαθημένη στα κύματα είπα και τ'αποφάσισα!
Ήθελα να κάνω την κολυμβήτρια και θαρραλέα και είχα πιάσει και το μαλλί σε κότσο μην τυχόν και το βρέξω,να το κρατήσω στεγνό(τρομάρα μου!)


Ευτυχώς που δεν είχα έξω κάποιον γνωστό και ήμουν μόνη ρεζίλι θα'χα γίνει!
Μπαίνω λοιπόν η δικιά σου σινάμενη κουνάμενη μ'ολη την αυτοπεποίθηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και δεν προλαβαίνω να φτάσω ως τα γόνατα έρχεται ένα κύμα και περνάει από πάνω μου δεν προλαβαίνω να το συνειδητοποιήσω ένα δεύτερο μου δίνει μια και με πετάει 2-3μέτρα και άλλο και άλλο και να μην προλαβαίνω να σηκωθώ ότι πατούσα να έρθω στα ίσια μου ένα άλλο κύμα μου'δινε μια και με πήγαινε πιο κάτω!
Σα μεθυσμένη από ούζα να μην μπορώ να βρώ την ισορροπία μου καθώς με χτυπούσαν αλλεπάλληλα τα κύματα.
Όσο σκεφτόμουν ότι ήθελα να κρατήσω και στεγνά τα μαλλιά και πάλευα να σταθώ τουλάχιστον όρθια στο νερό η απελπισία διπλή!
Προσπαθούσα να σηκωθώ μην με βλέπει και κανένας και νομίζει ότι πνίγομαι κιόλας!
Έχουμε και μια αξιοπρέπεια πανάθεμά με!
Αυτό δεν ήταν μπάνιο αγώνας με τα κύματα ήταν και το σκόρ με μένα 1-1!
Κατάφερα να σηκωθώ μετά από αρκετή προσπάθεια δίνω και ένα μακροβούτι και πήγα στο σημείο που δεν σκάει το κύμα επάνω του ακριβώς εκεί κολύμπησα κατά μήκος αφού είχα πάρει τα'πάνω μου και είχε φύγει το αίσθημα της "βρεμένης γάτας"!
Βγήκα έξω με ανεβασμένο το ηθικό αφού είχα καταφέρει να κολυμπήσω έστω και είχα πάρει το μάθημά μου με τα κύματα του Κρητικού πελάγους "βουβά" όπως έδειχναν και όχι του Αιγαίου που γνώριζα και με γνώριζαν και αυτά!

Οι φωτό όλες είναι απ'την Google!