Να γίνουμε πάλι παιδιά..!

Μόλις τέλειωσε ένας σκληρός αγώνας πάλης με την γαλοπούλα ένα  ολόκληρο 8ωρο!

Το άγχος για την προετοιμασία της από την μια ο πονοκέφαλος απ΄το χθεσινοβραδινό κρασί απ'την άλλη, το μάτι κάγκελο απ'τις 5το πρωί. Άκουσα και τις χαρμόσυνες καμπάνες που με προσκαλούσαν στην γιορτινή λειτουργία και που ποτέ δεν έχω αξιωθεί να βρεθώ αφού πάντα παλεύω με τα τσετσερέδια στην κουζίνα για το γιορτινό τραπέζι.
Απ'τις 7στο πόδι να φτιάξω την γέμιση να κρυώσει ν'αρχίσω τα χάδια να την καλοπιάσω τη γαλοπούλα με τ'αλάτι και τα μυρωδικά.
Εκεί  είχαμε μια άσχημη φάση να θέλω να την γεμίσω όρθια να επιμένει να κάθεται αυτή και να γλιστρά μέσα στο ταψί με τα πολλά της έκανα ένα καλό κεφαλοκλίδωμα και την γέμισα όπως ήθελα.
Μετά της ξηγήθηκα σταυροβελονιά και " κασινάκι" να κρατήσει την γέμιση στα σπλάχνα της.
Την αρωμάτισα με λεμόνια πορτοκάλια και θυμάρι την φίλησα σταυρωτά και την έκλεισα μετά 2ωρο στη γάστρα να ψήνεται στο ζουμί της.
Της έβαλα πατάτες και παρέα να μην νοιώθει μόνη και ξεκίνησα λίγο να συνεφέρω την κουζίνα που είχε γίνει σαν βομβαρδισμένη περιοχή,και να ετοιμάσω και το γλυκάκι που θα τελείωναμε  το γεύμα.
Ευτυχώς το mini πλυντήριο πιάτων αποδείχτηκε μεγάλος βοηθός σ'αυτές τις extreme καταστάσεις!

Να μαζέψεις λίγο και το σπίτι καλεσμένους έχεις μέρες χρονιάρες μη είμαστε και σαν τα κούτσουρα.
Και μετά το γεύμα άλλη 1ώρα το λιγότερο να το φέρεις πάλι στα ίσια του όπως ήταν πριν!
Τουλάχιστον νιώθεις περήφανη όταν βλέπεις τα πρόσωπα των καλεσμένων σου χαρούμενα και παίρνεις τα συγχαρητήρια για τους κόπους και τις ώρες που ξόδεψες να τους ευχαριστήσεις.
Αυτά είναι τα δώρα της "νοικοκυράς" γι αυτές τις μέρες των γιορτών!

Έτσι ευχάριστα περνά χρόνια τώρα η μέρα των Χριστουγέννων!
Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη μου "χρονιάρα μέρα" σαν παντρεμένη 18χρονών ασαράντιστη εγώ μ'ενα  μωρό στην αγκαλιά να κλαίει ασταμάτητα και να μη ξέρω πως να το ηρεμήσω να πρέπει να ετοιμάσω το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ο άντρας του σπιτιού ν'απολαμβάνει τον καφέ του στα "καφέ"της πόλης και'γω να έχω πήξει ανάμεσα σε συνταγές πάνες και μπιμπερό.
Τότε συνειδητοποίησα τον ρόλο μου σαν "καλή νοικοκυρά που 'ναι μάνα και κυρά" και έκλαιγα για το παιδί που σκότωσα τόσο νωρίς μέσα μου με τόσες ευθύνες!
Αυτές τις μέρες πάντα το θυμάμαι και πάντα νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια.
Φέτος ήρθε και αυτό το τραγουδάκι που με ξετρέλανε!




Αυτός ο γλυκός  Λαγός με τα τόσο εκφραστικά μάτια και τα μακριά αυτιά με κάνει παιδί!
Μου χαρίζει αισθήματα ανεμελιάς και αθωότητας των τότε χρόνων.
Θα'θελα να 'μουν όλη μέρα σε ένα Alloy Fun Park και να ξεφαντώσω.Τότε μόνο θα'χουν νόημα τα Χριστούγεννα για μένα!
Ελάτε να τραγουδήσουμε με τον Σνούφελ να γίνουμε πιτσιρίκια να χαρούμε τα παιδικά Χριστούγεννα που τόσο μας λείπουν!


"Παιδικά Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους εύχομαι"