Ήρθε η Άνοιξη...λέμε!!

Από Δευτέρα η Άνοιξη είναι γεγονός, μπήκαμε και ημερολογιακά πια στην "εαρινή ισημερία" η επικαιρότητα και ο παλιόκαιρος δεν μας αφείνουν να το παραδεχτούμε.
Άντε ν'αλλάξει και η ώρα να οδεύουμε ταχέως στο καλοκαιράκι με τα ωραία μας...

Βέβαια η φύση έχει βάλει από μέρες τον ανοιξιάτικο μανδύα της αλλά ο καιρός δεν μας άφησε να την απολαύσουμε!
Το Σάββατο λοιπόν είχε ένα υπέροχο ήλιο και βγήκαμε  σαν τα σαλιγκάρια για χόρτα!
Είπαμε αυτό το χόμπι το απόκτησα τώρα λόγω ανεργίας και γιατί το βαρκί βρίσκεται για συντήρηση έξω απ'το νερό.
Πήραμε λοιπόν τα βουνά αυτή τη φορά δυτικά του νησιού.
Αφού φτάνουμε σε κάτι χωράφια στο τέλος του δρόμου και προχωρήσαμε για απάτητες διαδρομές, μέσα στο πουθενά ακούμε ξαφνικά ένα πνιχτό γάβγισμα επίμονο.
Δεν δώσαμε σημασία νομίζοντας ότι θα'ναι άλλος άνθρωπος με τον σκύλο του.Τα γαβγίσματα όμως εξακολουθούσαν εντονότερα ακούγοντας τις ομιλίες μας, και ικετευτικά θα'λεγα!

Σκέφτηκα θα'χει χαθεί το σκυλί στο βουνό και φωνάζει για βοήθεια και ακολούθησα τα γαβγίσματα να δω τι συμβαίνει.
Και ξαφνικά κοντά σ'ενα θάμνο ανακαλύπτω δεμένο με σκοινί ένα φοβισμένο πανέμορφο "μούργο".
Το απελευθερώνω μεμιάς κόβοντας το σχοινί, εκείνο άρχισε να με γλίφει από χαρά και να χώνεται στα πόδια μου.
Ούτε νερό ούτε φαγητό το ζώο, δεμένο στο βουνό.

Στο μεταξύ αλλά έντονα γαβγίσματα ακούστηκαν από απέναντι!
-Μα τι γίνεται εδώ?Άφησαν τα κτήνη δεμένα τα ζώα να ψοφήσουν εδώ πάνω?
Προχωρούσα προς το άλλο σκυλί εξοργισμένη
και μ'ακολουθούσε και το μικρό που ελευθέρωσα.
Φτάνω σ'ενα βράχο που βλέπεται στη φωτό και είναι δεμένο ένα ίδιο μεγαλόσωμο με αλυσίδα και ένα κουβά άδειο, να ωρύεται το σκυλί!
-Ξαφνικά κοιταχτήκαμε τι κάνουμε?
-Κατεβαίνουμε με 3σκυλιά (με τη Λίζα) αντί για 3τσάντες χόρτα?
Όταν ακούσαμε μηχανή και ένα χωριανό να κατευθύνεταιπρος το μέρος που ήταν το 1ο σκυλί δεμένο.Πλησιάζουμε και τον ρωτάμε αν είναι δικά του τα σκυλιά και όταν ακούσαμε την απάντηση ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μας.

Εν ολίγοις ο " Χωριανός" είχε φυτέψει το χωράφι που βλέπεται με σιτάρι, προφανώς.Είχε δέσει στη μια μεριά το ένα σκυλί στην άλλη το άλλο γιατί ένα κοπάδι κατσίκες τριγυρνούσε εκεί γύρω και πίστευε ότι τα σκυλιά θα φόβιζαν τα κατσίκια να μην πλησιάζουν τα σπαρτά.
Πιθανόν 1φορά την μέρα έρχεται τα ταΐζει και βάζει νερό και αυτά μέσα στον ήλιο και το κρύο υποφέρουν δεμένα!
Δεν θα τη γλιτώσει ο γέρος την καταγγελία στον "Φιλοζωική ομάδα Σύρου" για να μάθει να φέρεται στα ζώα.

Εξοργισμένοι με το περιστατικό συνεχίσαμε τον δρόμο μας για την συγκομιδή των χόρτων.
Ένα υπέροχο άρωμα φρέσκου χαμομηλιού αναδυόταν παντού, μια μυρωδιά που με γύριζε χρόνια πίσω τότε που ήταν το φυσικό μας στρώμα όταν κυλιόμασταν παιδιά πάνω του.
Αυτές οι εικόνες μου'χουν λείψει γιατί όλο και λιγότερο χαμομήλι συναντώ στα βουνά.

Η ατμόσφαιρα γέμιζε με το θαυμάσια αρώματα θυμαριού και δεντρολίβανου που ακουμπούσαμε προσπερνώντας τα.


Ξεσηκώνοντας τα μελίσσια που οργίαζαν απ'τη χαρά δημιουργώντας ένα βουητό που έπαιρνε τ'αυτιά μας.Παιχνίδιζαν πάνω στα αγριολούλουδα ρουφώντας λαίμαργα τους χυμούς τους.

Τα αγαπημένα "ξινάκια " αποτελούσαν το σνακ για μας εκείνη την εποχή.

Δεν ξέρω αν χορταίναμε αλλά σίγουρα μας έκοβαν την πείνα.
Χαζεύοντας τα μου'ρχεται η ξινή γεύση τους στο στόμα!

Από κάτω μας το κύμα έγλυφε ηδονικά την ακρογιαλιά χαρίζοντας ήχους μοναδικούς !
Ενώ το απέραντο γαλάζιο απλωνόταν τονισμένο μπροστά μας μεγαλοπρεπέστατο.
Ο ήλιος καυτός έκαιγε το πρόσωπό μου και'γω χάζευα σαν μαγεμένη τα κρυστάλινα γαλάζια νερά που χανόταν το βλέμμα μου.

Το χώμα νοτισμένο απ'την προηγούμενη βροχή επικίνδυνο στην κατάβαση σ'αυτά τα γκρέμια.
Αυτό δεν μας σταμάτησε ν'αναζητούμε τα λιγοστά τώρα πια χόρτα.
Μια απροσεξία και έφτανε για να κάνουμε παρέα με τα "λαλάρια" της ακρογιαλιάς και τα κύματα!

Η Λίζα δεν σταμάτησε να ανεβοκατεβαίνει την πλαγιά σαν τρελή   όταν ξαφνικά πετάχτηκαν 2πέρδικες μέσα απ'τα βάτα!
Αυτή τρελαμένη άρχισε να τις κυνηγά!

Φυσικά την φωνάξαμε είναι "κλειστή η πέρδικα " για 2χρόνια.
Τον Οκτώβρη που ανοίγει δεν θα μείνει ούτε ένα φτερό τους!

Παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού μια εικόνα μου δείχνει ότι εδώ "τα παιδία παίζει" με τα όπλα!

Στο δρόμο ένα κοπάδι γελάδια κλείνουν τον δρόμο αναστατώνονται εμείς περισσότερο αφού δεν έχουν όπισθεν!

Πιο κάτω ένα μικρό πόνι κλέβει την παράσταση και γίνεται με την μητέρα του το φωτομοντέλο μας!

Είναι πανέμορφα και καθόμαστε και τα χαζεύουμε σαν παιδιά!

Απολαύστε τα είναι χάρμα οφθαλμών!