Η Δίκη του Αρη...!

Όλοι γνωρίζουμε πως πίσω από τους μύθους, τους θρύλους, την πίστη και τις παραδόσεις των αρχαίων Ελλήνων, υπήρχε το στιβαρό οικοδόμημα μιας κωδικοποίησης αρχέτυπων συμβόλων και συμβολισμών.
Θα κάνω μία απόπειρα να φέρω τον θεό Άρη στα σύγχρονα μέτρα παρατήρησής του, προκαλώντας σας –ιδανικά- μια πιο τρυφερή του προσέγγιση. Για να το πετύχω αυτό, θα χρησιμοποιήσω την γλώσσα συμβόλων των προγόνων μας, που τόσο καλά εναρμονίζεται με την αστρολογική μας γλώσσα.

ΣΚΗΝΗ 1 - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ 

Ο Άρης, ο ατίθασος γιος του Δία και της Ήρας, είναι γνωστός για τους «τσαμπουκάδες» του και τις «ερωτοδουλειές».
Μεταξύ μας, ο Δημοσθένης ισχυρίζεται ότι ο Άρης σκότωσε τον Αλιρρόθιο, έναν από τους γιους του Ποσειδώνα. Όπως καταλαβαίνετε, ο Δίας και η Ήρα δεν ήθελαν να τον δουν μπροστά τους.
Eiδικά ο Δίας, του την είχε φυλαγμένη γιατί τον αψηφούσε κατάφορα! Ωστόσο, ο Άρης είχε γερό χαρτί. Ο αλήτης ο Αλιρρόθιος είχε βιάσει την κόρη του Άρη, την Αλκίππη.
Οι έντεκα θεοί τον αθώωσαν παμψηφεί αλλά η ρετσινιά του επιθετικού, για άλλη μια φορά σχολιάστικε. Η μαμά Ήρα του είχε πει εκείνο το πρωί που έπιναν τον καφέ τους.

ΗΡΑ Βρε πουλάκι μου… Ο κόσμος πριν σκοτώσει μιλάει! Συζητάει!

ΑΡΗΣ (χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι) Τι λες ρε μάνα; Που θα συζητήσω με τον που…(μπιπ) τον Αλιρρόθιο, που μου βίασε την κόρη το (μπιπ!). (υψώνοντας τον τόνο της φωνής του) Θα του (μπιμπ) την μάνα και τον πατέρα!

ΗΡΑ (κρατόντας το κεφάλι της) Σσσς μη μας ακούσει ο πατέρας σου! Και μίλα όμορφα! Όλος ο Όλυμπος μας συζητάει με τα καμώματά σου!

ΑΡΗΣ (έξαλλος) Ας λένε ότι θέλουν! Στα (μπιπ) μου! Όποιος έχει τα (μπιπ) ας έρθει να τα πει μπροστά μου!

ΗΡΑ (απελπισμένη) Τολμάει κανείς; Με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμούνται. Σε φοβούνται γιέ μου! Ούτε το στόμα σου αντέχεται, ούτε τα φερσίματά σου. Είσαι ο μόνος που κάθε τρεις και λίγο σέρνεσαι σε δίκες στον ιερό βράχο.

ΑΡΗΣ Α, έτσι λένε τα (μπιπ)…κια; Ε, βέβαια! Όταν καθαρίζω για πάρτη τους είμαι καλός. Όταν τους σκοτίζουν τα (μπιμπ) και εγώ τους βγάζω το φίδι από την τρύπα είμαι καλός! Όταν στις μάχες (μπιπ) μαλλί και τους φτάνει το σκ..τό στην κάλτσα, ποιος βγαίνει μπροστά; Ε; Ο μαλ…(μπιπ), ο Άρης! (σηκώνεται όρθιος και την κοιτάζει έξαλλος) Ε, λοιπόν εγώ μαλ..(μπιπ) δεν είμαι, και θα πηγαίνω στον ιερό βράχο όσο και όποτε μου γουστάρει! Γκέγκε;

ΗΡΑ (προσπαθώντας να τον ηρεμίσει) Τι να σου πω παιδί μου; Όλο διαμάχες είσαι. Αυτός ο ιερός βράχος πια, το όνομά σου θα γράφει σε λίγο.

ΑΡΗΣ (ειρωνικά) Δεν πα να τον πούνε και Άρειο πάγω… Στα (μπιπ) μου! (συμπληρώνει ξεροβήχοντας) Βάλε μου ένα ποτήρι αμβροσία, γιατί θυμήθηκα τον (μπιπ) τον θείο μου τον Ποσειδώνα και τα έχω πάρει! (σκεφτικός) Πως γίνεται σε όλες τις πισώπλατες ίντριγκες εις βάρος μου να είναι μέσα… (αγανακτισμένος) Άντε να μην του (μπιπ) το παρασκήνιο!

ΗΡΑ (ανησυχώντας ιδιαίτερα τον καλοπιάνει, ενώ του σερβίρει αμβροσία) Όχι αγόρι μου! Εσύ είσαι λεβέντης και άντρας ντόμπρος! Ότι έχεις να πεις θα το πεις φόρα παρτίδα. Τι δουλειά έχεις εσύ να μπλεχτείς τώρα με το παρασκήνιο;

ΑΡΗΣ (στα όριά του) Όχι γιατί δεν θέλω να έχουν την εντύπωση ότι φοβάμαι. Τους (μπιπ) το σπίτι για πλάκα! Αλλά δεν είμαι σίγουρος και δεν θέλω να λένε πίσω από την πλάτη μου ότι είμαι άδικος. Όποιος έχει πρόβλημα να το πει ανοιχτά! Ραντεβού στον βράχο!

ΗΡΑ Μην τους δίνεις σημασία γιέ μου… Μη μου θυμώνεις και ανεβάσεις καμιά πίεση. (αλλάζει το θέμα για να τον καλοπιάσει) Να πω στην Αφροδίτη να έρθει να φάμε μαζί το μεσημέρι… Να σου φτιάξει το κέφι…

ΑΡΗΣ (κοιτάζοντας από την άλλη, τάχα αδιάφορα) Μπα… Άσε…Δεν… Με έχει καλέσει για το βράδυ. (συμπληρώνει χαμηλόφωνα) Θα φτιάξει λέει ριζότο με στρείδια , μύδια και γυαλιστερές.

ΗΡΑ (με υπονοούμενο) Να ζεστάνω νερό;

Ο Άρης σηκώνει τους ώμους του αδιάφορα και πάνω που η Ήρα πάει να του πετάξει την μπηχτή της, στο χώρο εισβάλει ο Ερμής αναστατωμένος. Ο Άρης τον κοιτάζει βαρύς. Φαίνεται ότι του τα έχει μαζεμένα.

ΑΡΗΣ (με απρόθυμη απαξίωση) Καλώς το λαμόγιο!

Ο Ερμής πλησιάζει τον Άρη και αφήνει μπροστά του , στο τραπέζι, μια πέτρινη πλάκα.

ΑΡΗΣ (καχύποπτα) Τι είναι αυτό;

ΕΡΜΗΣ (τον πληροφορεί) Διάβασε! Λαξεύτηκε σήμερα το πρωί.

ΑΡΗΣ (εκνευρισμένος) Και βγήκες στη γύρα με την τσίμπλα στο μάτι για να μου φέρεις τα νέα μωρή Κατίνα;

ΕΡΜΗΣ (αδιάφορα και βιαστικός) Δεν ήρθα γι’ αυτό. Κάτι σανδάλια ξέχασα , όταν ήμουν ανάδρομος, και ήρθα να τα πάρω.

ΑΡΗΣ (τον αμφισβητεί καχύποπτα) Τα ξέχασες; Ποιος ξέρει ποιος τα κλαίει!

Με έναν ανάλαφρο και χιουμοριστικό τρόπο, γίνεται μια προσπάθεια να εξηγήσουμε τις δεκάδες πλευρές του πρωταγωνιστή μας Άρη, μέσα από μικρά, θεατρικά στιγμιότυπα. 
Στο πρώτο μέρος, είδαμε μερικά από τα πασίγνωστα χαρακτηριστικά του Άρη στη θέση κυριαρχίας του στον Κριό. Με αυτόν τον χαρακτήρα θα πορευτούμε, μέχρι να κλείσουμε τον πρώτο κύκλο.

Είναι παρορμητικός… Θυμώνει εύκολα… Του αρέσει να μπλέκει σε μάχες-διαμάχες… Συχνά είναι αθυρόστομος και αρέσκεται σε βωμολοχίες… Είναι γρήγορος στις αποφάσεις του… Επιθετικός… Με ισχυρή ζωτικότητα και ανεμπόδιστη σεξουαλική ενέργεια… Είναι αυτά και τόσα πολλά άλλα!

Οι αναφορές των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με τις σχέσεις του Άρη με τους άλλους θεούς, μας αφήνουν μια εικόνα από την οποία εύκολα συμπεραίνουμε ότι δεν ήταν και οι καλύτερες.
Ακόμα και από τον απλό κόσμο των αρχαίων Ελλήνων, ο Άρης δεν ήταν ο αγαπημένους τους. Ένας τόσο σημαντικός θεός, και όμως, ούτε ο αριθμός των ναών που χτίστηκαν προς τιμή του είναι του μεγέθους του, ούτε το ίδιο το μέγεθος των ναών του ήταν ανάλογο των άλλων ναών διαφόρων θεοτήτων.

Υπήρχε φόβος, δέος και η αίσθηση της αναγκαιότητας των προσφορών και της λατρείας , λόγω του ότι ο Άρης ήταν ο θεός του πολέμου και ο πόλεμος εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι το συνηθισμένο. Όλο και κάποια μάχη θα γινόταν. Όμως ο Άρης, δεν είχε μπει στην καθημερινή ζωή τους, δεν ήταν η θεότητα που είχε συναισθηματική επιρροή. Ήταν συνυφασμένος με καταστάσεις που δεν καθησυχάζουν την ζωή των ανθρώπων. Μάχες… Διαμάχες… Διεκδικήσεις… Εντάσεις… Σκληρότητες… Όμως ήταν και Τόλμη… Γενναιότητα… Αντοχή… Εγρήγορση… Πρωτιά. Η γενναιότητα εκείνα τα χρόνια ήταν η υπέρτατη αρετή για την ανδροκρατούμενη κοινωνία και μάλλον ο υπέρτατος λόγος της ύπαρξης έστω αυτών των ναών του, γιατί κατά τα άλλα, ο Άρης δεν ήταν αυτό που σήμερα θα λέγαμε λαοφιλής.

Όλα τα παραπάνω τα γράφω ως εισαγωγή στην θεώρηση που ακολουθεί.
Η «πρωτιά» σε κάθε τομέα, είναι κάτι θετικό και επιθυμητό, όμως όπως όλοι ξέρουμε, η πρωτιά εγείρει τον φθόνο και την ζήλια των άλλων (7ος οίκος των φανερών εχθρών, το απέναντι του Άρειου 1ου οίκου).
Δεν είναι τυχαίο που οι φανεροί εχθροί βρίσκονται απέναντι. Η συμβολική γλώσσα των αρχαίων είναι μαγική. Ο Άρης από την θέση του πρώτου, βλέπει απέναντι τους φανερούς εχθρούς του. Είναι φτιαγμένος για να έχει την επιθυμία και την τόλμη να δίνει τις μάχες του. Να κατακτά.

Η ζήλεια και ο φθόνος που ανέφερα παραπάνω, δεν είναι άλλο από τον ανθρώπινο φόβο ότι κάποιος μπορεί να μειώσει την δική μας αξία με την δική του έντονη παρουσία, και την ευχέρεια πρωτιάς και υπερίσχυσης που του προσδίδει ο δυνατός του Άρης. Η «πρωτιά» του 1ου είναι καταδικασμένη να δημιουργεί παρασκήνιο και πολύ σοφά ο Άρειος 1ος έχει ισχυρό 12ο (παρασκήνιο) από την φυσική του Ηλιακή θέση, με άλλα λόγια «από κούνια!».

Δεν είναι τυχαίο που ο Φόβος, σύμφωνα με την μυθολογία, είναι γιος του Άρη και της Αφροδίτης.




Ευχαριστώ την Κάτια που μου έδωσε την συγκατάθεσή της ν'αναδιμοσιεύσω το άρθρο της!