Το 1ο ψάρεμα του ..13 ..!!

3η μέρα του χρόνου και μπουχτισμένη απ'τα γιορτινά τραπέζια,τις ευχές,και κυρίως τις ψευτιές των πολιτικών στα παράθυρα,την δήθεν συμπόνοια τους για τον πόνο του λαού που υποφέρει πεινά και κρυώνει,ψάχνω ευκαιρία για διαφυγή.

Ένας Γραίγος μας δίνει το έναυσμα για θαλασσινή απόδραση, με ένα 3αράκι μέσ'το Γενάρη είναι ό,τι πρέπει για χειμερινό ψάρεμα.
Μετά την υπερβολική κατανάλωση χοιρινού και γλυκών ο οργανισμός αναζητά φρέσκο ψάρι για αποτοξίνωση.
Δόλωμα,καφές νερό και πολλά φρούτα είναι αρκετά για να μας κρατήσουν για αρκετές ώρες!

Η προβλήτα έρημη αυτήν την εποχή τα περισσότερα σκαριά ξεκουράζονται, ανανεώνονται σε κάποιο καρνάγιο για την νέα χρονιά.
Το βαρκί σκίζει τη θάλασσα και ο αέρας δροσερός φιλά το πρόσωπο τον λαιμό σαν κλέφτης τρυπώνει αναζητώντας απεγνωσμένα επαφή με το καλυμμένο μπούστο.

Ούτε ο συννεφιασμένος ουρανός μα ούτε η γύμνια των βράχων έδιναν την αίσθηση της αλλαγής του χρόνου.
Ο αέναος κύκλος της ζωής επι το έργον,μόνο οι αλλαγές του καιρού σηματοδοτούν την αλλαγή της εποχής.
Και'μεις τα ίδια προβλήματα και ακόμα περισσότερα προσπαθούμε να ξεχάσουμε αυτές τις λίγες ώρες λικνίζοντας πάνω στα κύματα.

Η μόνη αλλαγή ήταν η μαβιά θάλασσα καθώς την ανατάραζε ο ξέπνοος Γραίγος δημιουργούσε πού και που ανήσυχους λευκούς αφρούς που παρακολουθούσαμε εναγωνίως την πορεία τους.

Τα ψάρια ευτυχώς ανταποκρίνονται στο κάλεσμά μας.

Δεν είναι και το πρώτο μπόι μα δεν εξετάζουμε μέγεθος.
Βάζουμε στόχο νούμερο, τόσα θέλουμε για 1μαγειριά για να φύγουμε!

Πιάνουμε το στόχο μας, σταματώ για να τα καθαρίσω και ανακαλύπτω ότι το νερό της θάλασσας είναι πιο ζεστό απ'την ατμόσφαιρα.
Ψάχνω τρόπο να'χω τα χέρια μέσα στη θάλασσα να μην κρυώνουν μα δυστυχώς δεν γίνεται!

Ο ήλιος έχει φτάσει στο ζενίθ του χωρίς να διαλύει τ'αχνογάλανα σύννεφα.
Πέρα στους γκριζοπούς όγκους των βράχων ο "καθρέπτης"(όπως το'χουν ονομάσει οι ναυτικοί) αντανακλά μοναδικά το φως του ήλιου.
Οι ώρες περνούν μα δεν μας κάνει αίσθηση να γυρίσουμε πίσω στην μαυρίλα της ρουτίνας.

Προτιμούμε την μπλαβιά θάλασσα απ'την σκοτεινή ζωή που μας επιβάλουν οι ιθύνοντες!
Ο καπετάνιος συνεχίζει το ψάρεμα εγώ προτιμώ να δοκιμάσω για καλαμάρια.

Όσο προχωράει ο ήλιος προς το γέρμα η θάλασσα ημερεύει και γίνεται όλο και πιο βαθύχρωμη.
Σύννεφα πυκνά σκεπάζουν τον ουρανό και η υγρασία αρχίζει να πιρουνιάζει χέρια,μύτη αυτιά ότι βρίσκει ακάλυπτο.

Ένα δυνατό τράβηγμα μ'εφερε στην πραγματικότητα καθώς το μυαλό ταξίδευε πέρα απ'τον ήλιο που βασίλευε.
Ανεβάζω το καλαμάρι με προσοχή και νιώθω σα να βρήκα το φλουρί της θάλασσας!

Ένα πυκνό μούχρωμα απλώθηκε αφήνοντας μόνο τους βαριούς όγκους των βράχων να διακρίνονται.

Άλλα 2κομμάτια για να μην παραπονιέται ο καπετάνιος ήταν το δώρο του για το χρόνο που αφιερώσαμε.
Φεύγουμε ευχαριστημένοι για τα δώρα και κυρίως για την ψυχική γαλήνη που αποκομίσαμε απ'αυτήν την απόδραση.
Τελικά με πόσα απλά πράγματα μπορεί να νιώσει ευτυχισμένος ο άνθρωπος!

Σας έχω μια νέα συνταγή για καλαμαράκια!
Προσέξτε τη μέθοδο είναι πολύ ενδιαφέρουσα!