Στα χωριά.. της Κόνιτσας!!

Βγήκαμε απ'τα Ιωάννινα και συνεχίσαμε Βόρεια για Κόνιτσα,κοπάδια που γλίτωσαν την σφαγή έβοσκαν αμέριμνα στα καταπράσινα λιβάδια.

Κάποια τα'χαν σημαδέψει που προορίζονταν για σούβλισμα σε 2-3μέρες.

Όπου σταματούσε το βλέμμα μου παντού βασίλευε το πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις.

Μπροστά μας ξεπρόβαλαν οι κορφές τις Πίνδου, σφιχτααγκαλιασμένες ακόμα απ'το χιόνι που δεν έλεγε να τις αποχωριστεί.

Περνούσαμε την Κόνιτσα το γεφύρι της μας έκανε εντύπωση και τα σπιτάκια με τα κόκκινα κεραμίδια χαρακτηριστικό στοιχείο σ'ολη τη Β.Ελλάδα.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο βόρεια για το χωριό.

Περνάμε ένα γεφύρι σιδερένιο,κάτω κυλάει ο Σαραντάπορος με το μολυβί νερό του.

Ο ελικοειδής δρόμος γύρω από ένα πυκνόδασο λόφο βγάζει στο χωριό.

Ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι με 28μόνιμους κατοίκους που ζηλέψαμε την ηρεμία του.

Μοιάζει να'χει σταματήσει ο χρόνος εδώ για αρκετές 10ετίες.4-5 σπίτια ακολουθούν την εξέλιξη.

Και όμως το Adsl έχει έρθει στο χωριό, μη φανταστείς ότι ο βοσκός του χωριού πουλάει το γάλα των προβάτων στο ίντερνετ,αλλά ο επισκέπτης θα 'δει τα μέιλς του.
3παιδιά αλβανικής καταγωγής που ζουν στο χωριό τα μεταφέρει ταξί καθημερινά σε σχολείο της Κόνιτσας.

Το πρωινό ξύπνημα απ'το τραγούδι της καρδερίνας πάνω στα δέντρα ήταν μοναδικό!

Μια πρωινή βόλτα πάνω στο λόφο όπου δέσποζε το νεόχτιστο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης μας αποζημίωσε με μια πανοραμική θέα του χωριού.

Περπατήσαμε ως την πλατεία με την Κρύα βρύση κατάφυτη με χαμομήλι.

Στο χείλος μια ρεματιάς στεκόταν η Αγία Παρασκευή και μπροστά μας είχαμε τον Σαραντάπορο να φιδοσέρνεται και να ενώνεται με τον Αώο ως τα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η βόλτα μας στους Πυρσόγιαννους το κοντινότερο χωριό μας, μας μάγεψε στην κυριολεξία.

Πετρόκτιστα κτήρια με σκεπές από πέτρα με μια ιδιαίτερη τεχνική που πρώτη φορά αντίκριζα.
Αυτό το χωριό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τουριστικό εφ'οσον διαθέτει και 6-7δωμάτια.

Εδώ τα νερά τρέχουν άφθονα χωρίς φειδώ.

Μικρές λεπτομέρειες που μ'εκαναν να τ'αγαπήσω!
Ακόμα και ορχιδέες έξω στους κοινόχρηστους χώρους.

Απολαύσαμε τα καφεδάκια μας κάτω απ'τον πλάτανο χαζεύοντας την ξεχωριστή ομορφιά του χωριού.

Επόμενη επίσκεψη η Καστανέα ένα εξ'ισου πανέμορφο χωριό του δήμου.

Περιτριγιρισμένο από δέντρα και νερά!

Με σπίτια που ξεπροβάλλουν μέσα απ'τα δέντρα και ένα πετρόχτιστο γεφύρι.

Εκπληκτική ομορφιά!

Κάτσαμε κάτω απ'το πλάτανο και χαζεύαμε την ομορφιά του με τα πανέμορφα σπίτια πάνω στην πλαγιά του βουνού.

Με τις μοναδικές σκεπές και την απλότητα της αρχιτεκτονικής του.

Εντύπωση μας έκανε ένα μισό σπίτι,να το'φαγε η κρίση το υπόλοιπο??

Απ'οτι μάθαμε και τα δύο χωριά λειτουργούνται μόνο κάθε Κυριακή,δηλαδή Μ.εβδομάδα ήταν βουβά μόνο την Ανάσταση κατάλαβαν!

Σ'ενα μικρό μαγαζάκι απολαύσαμε την φιλοξενία των κατοίκων που μας κερνούσε ο ένας μετά τον άλλον.

Χαιρετίσαμε ζαλισμένοι και απ'την εξαίσια ομορφιά το χωριό  ενώ μια σαύρα μας κοιτούσε περίεργα!

Στο δρόμο μας σ'ενα πανύψηλο λόφο ένα εκκλησάκι ν'ακουμπήσει το Θεό θαρρείς, πάνω στα σύννεφα προσπαθούσε.

 Αφιερωμένο στον Αίγιο Νικάνωραπου για πρώτη φορά άκουγα.

Ανεβήκαμε να τον γνωρίσουμε και να προσκυνήσουμε τη χάρη του.

Εδώ πραγματικά νιώθεις το μεγαλείο Του και την ανάγκη να ευχαριστήσεις για όλα τούτα που σου δίνει την δυνατότητα ν'απολαμβάνεις!