Τσικνοπέμπτη ....ε και.!!!!

Χ

θες Τσικνοπέμπτη η τελευταία ημέρα κρεατοφαγίας της εβδομάδας κατά την διάρκεια της Κρεατινής εβδομάδας. Σύμφωνα με την παράδοση, όλοι, ακόμα και οι πιο φτωχοί μιας κοινότητας, πρέπει να ψήσουν κρέας με λίγο λίπος επάνω του ώστε ο καπνός, η τσίκνα, να γεμίσει την ατμόσφαιρα και οι άλλοι να ξέρουν ότι γιορτάζουν αυτή τη μέρα. Έτσι πήρε το όνομά της η Τσικνοπέμπτη.Απο που προήλθε ούτε ο Γκούκλης ήξερε να με διαφωτίσει!

Όρεξη δεν είχα, αν και είχα ρεπό (πράγμα σπάνιο για μένα μέρα γιορτής)ωστόσο επειδή η μέρα το καλούσε μετά βίας άφησα το Blogging λούστηκα,λίγο αφρό στα μαλλιά να πάρουν τη φυσική τους φόρμα.Πάντα απέφευγα να αφιερώνω τον χρόνο μου για τρίχες...
Φόρεσα ένα τζηνάκι ένα πουλόβερ ένα ελαφρύ μακιγιάζ,λίγο άρωμα αυτό ήταν που μου έφτιαξε λίγο την διάθεση, έβαλα και το χοντρό μπουφάν και έτοιμη σε χρόνο dt.
Στην πλατεία παιδάκια ντυμένα αψηφώντας το κρύο ήταν μαζεμένα και έπαιζαν με τους αφρούς.
Σε μια εξέδρα ένα συγκρότημα έπαιζε "latin" μουσική.
Πρέπει να το "είχαν δαγκώσει, απ΄το κρύο" έκαναν έκλυση για ζεστό τσάι απ΄τα μικρόφωνα, να μπορέσουν να κρατήσουν ζεστή την ατμόσφαιρα.
Κοριτσόπουλα θέλοντας να δείξουν τα πρώιμα προσόντα τους μπέρδεψαν τις ζώνες με τις φούστες ντυμένες άλλες καλόγριες emo-trendy και'γω δεν ξέρω τι άλλο, λικνίζονταν υπό τους ήχους της μουσικής.
Εγώ απαθής νόμιζα ότι παρακολουθούσα από οθόνη τη ζωή μου χωρίς να συμμετέχω.
Το κρύο ξύριζε κανονικά και αποφασίσαμε να κάτσουμε σε κάποια ταβερνίτσα να "τσικνίσουμε" σύμφωνα με το έθιμο.Γυρίσαμε 5-6 μα στάθηκε αδύνατο να βρούμε.
Στην πόλη οι ταβέρνες μετρώνται στα δάχτυλα.Μα στην αναζήτησή μας μια "τσίκνα" μας έσπασε την μύτη...Σ'ενα στενό είχε βγάλει την ψησταριά της έξω απ΄την ταβερνίτσα και έψηνε "κοψίδια,παιδάκια".
Το μαγαζάκι μικρό ίσα-ίσα 10τραπέζια εξυπηρετούσε ευτυχώς υπήρχε ένα άδειο. Οι μεζέδες σπιτικοί η γυναίκα πανέξυπνη εξυπηρετική ακούραστη να σερβίρει να ψήνει να βγάζει λογαριασμούς είχε στην επίβλεψή της όλο το μαγαζί.Η ώρα πέρασε και γυρίσαμε στο σπίτι ζαλισμένοι απ΄το κρασί και πρησμένοι απ΄ το φαγητό.
Και γυρίζοντας αναπολούσα "τα ωραία χρόνια"....
Τότε που Τσικνοπέμπτες ανοίγαμε το "χρονοντούλαπο" και ντυνόμασταν ότι βρίσκαμε και μας έκανε.Οι άντρες ντύνονταν πόρνες,καλόγριες με γυναικεία εσώρουχα (ποιός άντρας δεν έχει βάλει απόκριες??)και οι γυναίκες φαντάροι,κουτσαβάκια και ότι μπορούσε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά μας.
Κάναμε επισκέψεις σε γνωστά σπίτια μας άνοιγαν χωρίς να ξέρουν ποιοι ήμασταν αν δεν μας γνώριζαν μπορεί και να μην αποκαλύπταμε τα πρόσωπά μας πίναμε ένα ποτό και συνεχίζαμε τις πλάκες.
Γέλια,κέφια χαρές ποτά και πάνω απ΄όλα διασκέδαση πράγμα που χάνεται σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου.Όλα έχουν γίνει τυποποιημένα ανούσια,έχει χαθεί η ανεμελιά ποιος θα ανοίξει σήμερα την πόρτα του σε μασκαρά??