Το καλύτερο μας ψάρεμα!!

Κ υριακή 21Νοεμβρίου και ο καιρός δεν συμβαδίζει ούτε κατά διάνοια με το ημερολόγιο άπνια μ'ενα λαμπρό ήλιο.
Παίρνω πρωινό τηλεφώνημα απ'το βουνό.
-Θα'ρθεις για ψάρεμα,θέλει να'ρθει και "ο μικρός" αν είναι ετοιμαστείτε,κατεβαίνω!
Δίλημμα για μένα !
Τα μηχανάκια στην βάρκα 2το τρίτο άτομο θα'ναι βοηθητικό και οι δουλειές αρκετές στο σπίτι εν'οψει εορτών.
Τα φορτώνω όλα στον κόκκορα,τέτοιες μέρες δεν τις έχεις ούτε το καλοκαίρι σκέφτομαι...
Ετοιμάζω καφέδες φορώ μαγιό απ'το σπίτι (δεν την ξαναπατώ)παίρνω και το μπουκάλι το νερό "αλλά μπρατσέτα" και έτοιμη...
10.30πμ σαλπάρουμε με μια θάλασσα γιαούρτι για το σημείο G(Gigas mpalas) χωρίς μεγάλη σκέψη.\

Η βάρκα γλιστρά πάνω στο αλμυρό νερό που μοιάζει μ'απέραντη λίμνη έτσι ήρεμη που είναι.
Ουρανός και θάλασσα έχουν γίνει ένα, το ίδιο γαλάζιο χρώμα,η υγρασία δημιουργεί ένα σύννεφο πάχνης που δεν ξεχωρίζει ορίζοντας.

Ενα σκάφος στο βάθος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται στον ουρανό.
Η θάλασσα τζάμι καθρεπτίζει τον ουρανό δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ορίζοντας είναι ένα και το αυτό.

Σε 25λεπτά φτάνουμε.
Κάτι επιπλέει στην θάλασσα και άνεβάζω ένα όστρακο αχινομάνας!

Δείχνω στο "μικρό" πως καθαρίζουμε την γαρίδα πως δολώνουμε και πως λειτουργεί το μηχανάκι και ρίχνει την 1η του.Σε ελάχιστα λεπτά ανεβάζει τα 3του πρώτα ψάρια με αρκετό ενθουσιασμό.

Τον αφήνω να ψαρέψει κι αρχίζω να πλένω το βαρκί απ'την πλώρη -πρύμνα με σφουγγάρι για να "σκοτώσω" την ώρα μου μόνο τ'αχαμνά δεν του'πλυνα (θα καθαριστεί όταν βγεί έξω).
Αποθανατίζω την απόλυτη ηρεμία και τα ψάρια που βγάζουν!

Πού και πού μου δίνει ο μικρός να ρίξω καμιά και βγάζω ένα "καλό μπαλά" που τον φωτογραφίζω για να τους πειράξω!

Εκεί σε βάθος 150μ.μετά απο 1ώρα στον ήλιο θέλω να κολυμπήσω αφού αρχίζω και βαριέμαι χωρίς να ψαρεύω.
-Εδώ είχα δει τον Ρούλη (Γρηγορούλη από Καρχαριούλη)!
-Εγώ δεν έχω δει τίποτα τόσες φορές πού'χω έρθει!
-Καλά άμα δείς το φτερουδάκι του δίπλα σου,πές μου!

-Αμα έρθει ώς εδώ θα εξαφανιστεί απ'την μπόχα του γυρίζω, και πέφτω..
Το δροσερό νερό μου μουδιάζει όλο το κορμί.Ενα παγωμένο πανωφόρι καλύπτει κάθε κύτταρο του κορμιού μου σε δευτερόλεπτα εξαφανίζεται και παίρνει τη θέση του μια ηδονή περίεργη.

Έχουν πιάσει καμιά 15 κομμάτια και αρχίζω να καθαρίζω τα ψάρια.

Οι χάνοι πιο σκληροί σπαρταρούν ακόμα και καίγεται η ψυχή μου που τους βλέπω να βασανίζονται.
Ο μικρός μου λέει ότι έχει διαβάσει στο net ό,τι τα ψάρια πονάνε όπως και'μεις γιατί έχουν περισσότερα κύτταρα.Εκεί είναι που τα παρατώ σύξυλα και περιμένω να πεθάνουν για να τα καθαρίσω.


Μου δείχνει ένα σημείο να τα καρφώνω στο κεφάλι για να πεθαίνουν επί τόπου,μα δεν αντέχω να το κάνω. Οι ώρες περνάνε και δεν σταματούν να βγάζουν καλά κομμάτια όλο και περισσότερα.

Κάπου έχω απηυδήσει να καθαρίζω ψάρια και τους λέω καλά είναι να φεύγουμε...
Μια τελευταία λέει ο μικρός και ανεβάζει 4καλά με την μία!

Δεν αφήνουν τέτοια ψάρια λέει ο Γιώργος και ξαναρίχνουν!
Αποφασίζουμε να τα μαζέψουμε μετά από τηλεφώνημα του "μεγάλου" ότι πεινά.
Έχουμε κάνει μια καλή ψαριά γύρω στα 5κιλά.
Στο γυρισμό 2καλικατσούδες ξεκουράζονταν στον Γλάροντα.
Ξεκαρδίζομαι στα γέλια όταν μου διηγείται μια ιστορία ο μικρός μ'ενα φίλο του που'χαν πέσει ψαροντούφεκο και νομίζοντας ότι είναι ψάρι κυνηγούσε μια, με το ψαροντούφεκο κάτω απ'το νερό!

Αυτά τα πουλιά κάνουν βουτιά με απίστευτη ταχύτητα και κυνηγούν ψάρια για να φάνε.
Φτάνουμε σπίτι και τρέχω σαν τον Βέγγο για να ταΐσω 3άντρες που πεινάνε σαν λύκοι.
Βάζω τα μεγαλύτερα ψάρια για ψήσιμο όπως είναι καθαρισμένα με σαλάτα.

Απολαύσαμε τα ψαράκια που μύριζαν θάλασσα.