Γιούρα..(4)

Με ένα γράμμα που με συγκίνησε θα κλείσω την αναφορά μου στα Γιούρα.

4χρόνια στερήθηκε η κόρη την μάνα Σεβαστή σαν πολιτική κρατούμενη στις φυλακές Αβέρωφ.

Και αυτό ποτέ  δεν το συγχώρεσε.

Η Σεβαστή λέει:

"Η κόρη μου,είπε ως και τα σαράντα της χρόνια δεν μου το συγχώρεσε που έλειψα από κοντά τους όλα τα χρόνια της φυλακής και μου φέρνονταν πάντα πολύ εχθρικά.Μόνο ύστερα από μία -πρώτη-τυχαία συνάντηση που είχε με την Ανατολή-μια άλλη συγκρατούμενή μας αγαπητή μας-και της είπε πως ήμαν εγώ στη φυλακή μου που με αγαπούσαν όλες για το κέφι μου και με υπολόγιζαν για όλη την στάση μου,άλλαξε η κόρη μου εντελώς κι απότομα,έγινε παιδί μου και τώρα είμαστε πολύ φίλες.

Η Σεβαστή εκτός από το 1946 που έμεινε μερικούς μήνες φυλακή,πιάστηκε το 1948 κι έμεινε φυλακή ως το φθινόπωρο 1955.

Η κόρη της Νίκη,στο σχετικό γράμμα της, δίνει πώς το παιδί έζησε αυτήν την απουσία της Μητέρας και την αλλαγή.

Απείραχτη η ορθογραφία και η μορφή στο γράμμα όπως το έγραψε.Γιατί εκείνο τον καιρό άφησαν κι αγράμματο το Λαό μας, τις νέες γενιές.

 Θεσ/νίκη. 20-6-89

Από πολή μικρή ένιωσα την έληψη τής μάνας μου. Όταν αρχησα να καταλαβένω οτι κάτι συμβένει γιατί μέ κρατούσε ή γιαγιά μου ή μάνα τής μανας μου, πού μέναν στο χωριό, δεν ξεχνώ πως πάντα έρχώταν ή μάνα μου νοίχτα γιά νά μέ βλέπει, καί πού την κατεβάζαν στο ύπόγειο κρηψώνα, νά ϊδοθούμαι, καί με ερμηνέβαν δτι δέν ήδα τή μαμά. Φισικά εύευγε χωρίς να καταλάβω πότε, γιατί άν την βλέπαν τά θεριά θά πήγενε ή στόν τάφο, ή φυλακή. Γιά λίγο καιρό μέ πήραν καί εμένα στίς Σέρρες πού μέναν, αλλά πολύ γρήγω τέλη του 46. τους κλήσαν φυλακή. Με πήρε παλι ή γιαγιά μου, σέ λίγους μήνες άποφυλακίστικαν μέ πήραν πάλι κοντά τους. Αλλά Αλήμονο, αυτή ή γλυκήτητα τό νασε κοντά στος δικούς σου δέν κράτισε πολή. Καί στά 3 μου χρωνια που ήταν δράμα ξαναχάνω τή μάνα μου. Να πώ στό σπίτι στός Σέρρες μας πρώσεχε ή ογδοντάχρωνη μανα τοΰ μπαμπά, φισικα δηλητιριάζοντάς μας πάντα. Τί μάνα είναι αύτή, πού κάθεται γιά τό τίποτε, δέν σας αγαπάει καί τ.λ. Επή 1 χρώνο τήν είχαν στίς φυλ Σερρών σχεδόν στη γυτονιά μας. Αλά αλήμονο όλλα τά παιδάκια τα δήναν στης μάνες, έμάς όχι. Πολλές φωρές τήν βλέπαμε από τήν κληδαρότρηπα. όταν τίς είχαν στό προάυλιο!!

Είμουν 4ον-χρώννων, και 3. ό αδερφός μου Πού παρακολουθήσαμε τό Τό Στρατοδικείο πού τή δήκασε σέ θάνατο!.. Είχε καί ένα καλό, είδαμε τή μάνα μας ολόκληρη ύστερα άπό ένα χρώνο. Ξέχασα νά πώ μας πήγαν πρίν ένα χρώνο πού τήν είχαν στήν Ασφάλεια είταν βαρής χειμόνας μας βγάλαν κάλτζες παπούτσια, γία νά πιέσουν φένετε τή μάμά Αργότερα κατάλαβα δτι το έγκλημά της είταν πού πολέμησε τούς Καταχτιτες. Φησικά μετά τήν Καταδήκη σέ θάνατο τούς μεταφέρανε στόν Αβέρωφ. Η τραγωδία γύνετε πιό μεγάλη πού ή παιδική μ^υ ψυχή δέν τήν αντέχει πιά Ενώ ό Αδερφός μου πούνε μικρότερος ότζαλώνεται χορίς νά λέει λόγια, κάνοντας όνοιρα πώς θά εκδηκηθέι αύτούς πού τόσα κακά μας κάναν, εγώ άντήθετα παρακολουθώντας τους τριγήρω μου αρχήζω νά αμφηβάλω γιά τήν αγάπη της. Δηστηχος τίποτα άλλο δέν άκουγα άπό τό νά λέν, τί είναι βρέ καί δέν κάνει τή θησία γιά τά παιδάκια της,και πώς σκεύτεται μόνον τον εαυτό της.κ. τ. λ.

 Αφήνω πού μάς λέγαν δτι την Εκτελέσανε, μας φωνάζαν τά ορφανά. Σάν παιδάκια πού παίζαμε μάς βρήζαν Βουλγαράκια κομουστάκια, ή Μάνα σας φώνησα. δέν θά τη ξαναδητε τη βουλγάρα καί τέτια. Η δηστιχία στό σπίτη νά πληρώνουν δηκιγόρους στερρώντας μας καί τό ψωμάκη, γιά νά σώσσουν τη ζωή της μανας μου, πού μέναν στο χωριό, δεν ξεχνώ πως πάντα έρχώταν ή μάνα μου νοίχτα γιά νά μέ βλέπει, καί πού την κατεβάζαν στο ύπόγειο κρηψώνα, νά ϊδοθούμαι, καί με ερμηνέβαν δτι δέν ήδα τή μαμά. Φισικά εύευγε χωρίς να καταλάβω πότε, γιατί άν την βλέπαν τά θεριά θά πήγενε ή στόν τάφο, ή φυλακή. Γιά λίγο καιρό μέ πήραν καί εμένα στίς Σέρρες πού μέναν, αλλά πολύ γρήγω τέλη του 46. τους κλήσαν φυλακή. Με πήρε παλι ή γιαγιά μου, σέ λίγους μήνες άποφυλακίστικαν μέ πήραν πάλι κοντά τους. Αλλά Αλήμονο, αυτή ή γλυκήτητα τό νασε κοντά στος δικούς σου δέν κράτισε πολή. Καί στά 3 μου χρωνια που ήταν δράμα ξαναχάνω τή μάνα μου.

 Να πώ στό σπίτι στός Σέρρες μας πρώσεχε ή ογδοντάχρωνη μανα τοΰ μπαμπά, φισικα δηλητιριάζοντάς μας πάντα. Τί μάνα είναι αύτή, πού κάθεται γιά τό τίποτε, δέν σας αγαπάει καί τ.λ. Επή 1 χρώνο τήν είχαν στίς φυλ Σερρών σχεδόν στη γυτονιά μας. Αλά αλήμονο όλλα τά παιδάκια τα δήναν στης μάνες, έμάς όχι. Πολλές φωρές τήν βλέπαμε από τήν κληδαρότρηπα. όταν τίς είχαν στό προάυλιο!! Είμουν 4ον-χρώννων, και 3. ό αδερφός μου Πού παρακολουθήσαμε τό Τό Στρατοδικείο πού τή δήκασε σέ θάνατο!.. Είχε καί ένα καλό, είδαμε τή μάνα μας ολόκληρη ύστερα άπό ένα χρώνο. Ξέχασα νά πώ μας πήγαν πρίν ένα χρώνο πού τήν είχαν στήν Ασφάλεια είταν βαρής χειμόνας μας βγάλαν κάλτζες παπούτσια, γία νά πιέσουν φένετε τή μάμά Αργότερα κατάλαβα δτι το έγκλημά της είταν πού πολέμησε τούς Καταχτιτες. Φησικά μετά τήν Καταδήκη σέ θάνατο τούς μεταφέρανε στόν Αβέρωφ. Η τραγωδία γύνετε πιό μεγάλη πού ή παιδική μ^υ ψυχή δέν τήν αντέχει πιά Ενώ ό Αδερφός μου πούνε μικρότερος ότζαλώνεται χορίς νά λέει λόγια, κάνοντας όνοιρα πώς θά εκδηκηθέι αύτούς πού τόσα κακά μας κάναν, εγώ άντήθετα παρακολουθώντας τους τριγήρω μου αρχήζω νά αμφηβάλω γιά τήν αγάπη της. Δηστηχος τίποτα άλλο δέν άκουγα άπό τό νά λέν, τί είναι βρέ καί δέν κάνει τή θησία γιά τά παιδάκια της,τουλάχηστον.

"Ολλα αύτά μού φώλιασαν μήσος ντρέπωμαι πού τό λέω, γιανάμαι υληκρηνής μόνο στά 45 μου χρώνια σηνήλθα από το μήσος μου για τή μανούλα μου, Καί αυτό τό δφήλω> στή συνάντηση μου με μία συγκρατούμενή της Αννατολή Τριανταφιλήδου. Σά νά άνοιξαν οί ούρανοί καί μου διέλησαν τό σκοτάδη από το μιαλό μου. Δέν ξέρω πως, ενώ πάντα στό σπίτη μας έρχώντουσαν τέτιες παρέες, άλλά Ίσως νά όρήμασα έκείνη τήν ώρα. Αρχησα νά ούρλιάζω νά σχηζω τά ρούχα μου ν' αγγαλιάζω όλες καί νά φωνάζω γρήγωρα φέρτε μου τή μάνα μου. Αυτή ή στηγμή δέν νομήζω νά περηγραφεΊ τόσο εύκολα ' Οπως φισικά δέν περηγράφωτε καί αυτά πού περάσαμε ός τό 80. καί μετά τήν άποφυλάκησή της. Κάθε τόσω χωροφύλακας (να περάστε από τήν Ασφάλια κι αλα) Δουλεία κανένας μας δέν μπορούσε να πιάσει γιατί άπηλούνταν ό έργοδώτης. Καϊμένη μάνα νοίχτα μέρα εκανε εργόχειρα μέ σαΐτα καί τά πούλαγε στίς πλούσιες γιά νάχωμαι ψωμάκη. Πηστεύω ώμως ή άρρωστή πιά μά κή ή μεγάλη καρδιά της νά μέ συγχωρήσει

Αύτά φισικά εν ολήγης... Μπακιρτζίδου Νίκη Απώλωνως 7. Εύοσμος

Το γράμμα και οι μαρτυρίες των κρατουμένων είναι απ'το βιβλίο της Ελένης Φαλιάγκα-Παπανικολάου
"νήσος Γυάρος Γιούρα" απο τις Εκδόσεις: Απο φωτιά και από σίδερο στο τέλος του βιβλίου υπάρχει λίστα με τα ονόματα των φυλακισμένων εξορίστων Αντιστασιακών 1967-1974!