Πήρα...τα βουνά!!

Εχω αρκετούς λόγους μετά τα τεκτενόμενα σ'αυτή την χώρα να πάρω τα βουνά αλλά και να τα πάρω δεν σώνω καμία κατάσταση ούτε καν την δική μου.
Μια βουνίσια βόλτα θέλησα να κάνω να βρεθώ στη φύση και να ξεσκουριάσω λίγο ..
Ξυπνήσαμε πρωί απ'τις 6 άσχετα εγώ που τριγύριζα απ'τις 4, έβαλα μια βεραμάν φόρμα πράσινη μπλούζα αθλητικά παπούτσια πήρα και ένα σακίδιο με καφέ και τα προσωπικά μου είδη.
-Να πάρω τη λίμα μου να φτιάξω τα νύχια μου τον ρωτάω?
-Δεν είμαστε καλά μου λέει και μένω με την απορία!
Φοράω ένα μπουφανάκι κόκκινο για να'με ευδιάκριτη και ξεκινήσαμε με τη Λίζα παρέα.
Αξημέρωτα φτάσαμε και συναντήσαμε αρκετούς κυνηγούς και οχήματα που μαρτυρούσαν ότι είναι και άλλοι στο βουνό.
Και άρχισε η ανάβαση όχι του Κύρου του Βοριά ένα βουνό στο Γαλησσά.Πήραμε την πλαγιά ν'ανέβουμε πιο ξεκούραστα μιας και  δεν είμαι συνηθισμένη σε απότομα και κακοτράχαλα μονοπάτια.
Ακόμα δεν έχει φέξει και ακούμε την 1η τουφεκιά!
-Τρελοί είναι αυτοί τι βλέπουν και χτυπάνε ρώτησα.
-Απο καρτέρι κάτι θα είδαν!
Η δροσερή αύρα ανακατεμένη με θυμάρι και φασκομηλιά διαπερνά τα ρουθούνια ευχάριστα και αυτομάτως η νύστα μετατρέπεται σε ζωντάνια εμπρός μας ανέτειλε ο ήλιος δειλά-δειλά σκορπίζοντας το ροδαλό ντροπαλό του χρώμα.
Εκστασιάζομαι σε μια μαγευτική ανατολή απο τις ελάχιστες που μπορώ ν'απολαύσω.

Τιτιβίσματα ακούγονται απο γύρω γύρω γνώριμα για τους κυνηγούς και τη Λίζα που
ακολουθά χαρούμενη κάνοντας διαρκώς διαδρομές ανώφελες ψάχνοντας γύρω γύρω.
Εγώ πίσω πάντα αφουγκράζομαι τη μοναδική ανατολή με τις υπέροχες βουνίσιες μυρωδιές.

Ο ήλιος ανεβαίνει γοργά και το φεγγάρι χάνει τη λάμψη λεπτό με το λεπτό.
Μεσοούρανα πετούν πουλιά ενώ συνεχίζουμε να περπατάμε τόλμησα να τα δείξω!
-Τσίχλες είναι!μου λέει.
Ένας εκκωφαντικός θόρυβος με ξαφνιάζει πούπουλα αιωρούνται στο ξέφωτο και ακολοθεί η γνώριμη μυρωδιά του μπαρουτιού,ενώ η Λίζα κοιτά το Γιώργο στα μάτια που της δείχνει απο που να πάει να το φέρει.

Σ'ελάχιστα λεπτά μου δίνει ένα ζεστό μαύρο πουλάκι.
-Κάνει κρύο κάνει τσίφι το καημένο το κοτσίφι μωρέ σκότωσες?
Του το δίνω και στο χέρι μου μένει μια σταγόνα αίμα που με ανατριχιάζει του ζητάω μωρομάντιλο και με κοιτά με αδιαφορία.
Ενώ ο ήλιος είχε ανέβει τώρα οι τουφεκιές ακούγονταν σ'ολο το βουνό όλο και περισσότερες.
Ξαφνικά μου θύμισε Ανάσταση όλο αυτό το πανηγύρι με τις τουφεκιές και τη μυρωδιά του μπαρουτιού.
Προχωράμε στις σκλερές ψάχνοντας μια μπεκάτσα που του'χε ξεφύγει την προηγούμενη ενώ χτύπησε άλλες 2.
Περνώ ανάμεσα από σκίνους κάτω από κλαδιά και φρύγανα δύσκολα μονοπάτια.

Κάτι ντουβάρια αναγκαζόμαστε ν'ανέβουμε που οι πέτρες στέκονται χωρίς λάσπη και αναρωτιέμαι πως καταφέρνουν και μένουν αιώνες εκεί χωρίς να πέφτουν χωρίζοντας όλο το νησί σε σκλερές!
(χέρσα χωράφια).

-Coffe time δεν έχει ρωτώ κάθε λίγο και λιγάκι.
-Να προχωρήσουμε λίγο, ακόμα είναι νωρίς!
Ανεβάζω το βλέμμα μου στην κορυφή του βουνού και πάνω σ'ενα βράχο αντικρίζω ένα γεράκι.
Με βλέπει και ανοίγει τα φτερά του.
Χαζεύω το μοναδικό του πέταγμα!
Τιτιβίσματα ακούγονται απο πάνω μου και πάλι ο εκκωφαντικός θόρυβος!
-Οχι το καημένο λέω και αστοχεί
Ακολουθεί και άλλη τουφεκιά
Ευτυχώς την γλυτώνει από μας!

Καθόμστε σ'ενα ξέφωτο να πιούμε τον πολυπόθητο καφέ.
Τουφεκιές γύρω γύρω ακούγονται και πιο κάτω η ηχώ απ'το άλλο βουνό τις δυναμώνει περισσότερο!
Να βάλουμε τον " Νταλάρα" μου λέει!
-Ποιός έχει όρεξη πρωί -πρωί για Νταλάρα του λέω!
Βγάζει το κινητό και ηχογραφημένοι ήχοι πουλιών σκορπίζονται παντού!
Εχει εξελιχθεί πολύ το κυνήγι σκέπτομαι!Σε λίγα λεπτά ενώ απολαμβάνουμε τον καφέ μας κάνουν την εμφάνισή τους Τσίχλες για πότε πιάνει τ'οπλο και ακούω την τουφεκιά δεν πήρα είδηση!
Δεν πρόλαβα ούτε το πουλί να δω και μ'αφήνει με τον "Νταλάρα" ανοιχτό και φεύγει με τη Λίζα να βρούν την Τσίχλα,στο μεταξύ οι τουφεκιές να ακούγονται η μία μετά την άλλη κατά συρροή.
Γυρίζω πίσω και συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι και σε εμφανές σημείο, ύψωμα μεν αλλά τα σκινάρια και οι αριφιές με κρύβουν σκιάζομαι και του φωνάζω.
-Δεν μου κλείνεις αυτό τον κράχτη μη μαζευτούνε τα πουλιά και με φάει κανένας ατζαμής?
Και καλά εγώ μπορεί να φλερτάρω με απύθμενα βάθη και τους απότομους γκρεμούς σε απόγνωση, αλλά να με φάνε μπαμπέσικα δεν το ανέχομαι.
-Πού και που φώναζέ μου να σ'ακούνε μου λέει!
Μένω με την απορία?
Βρε λες να'ναι η τελευταία μου μέρα εδώ πάνω?
Φεύγει προς αναζήτηση του άφαντου θηράματος.Οι τουφεκιές κοπάζουν και μένω ν'απολαύσω το θέαμα.

 Ο κόλπος του Γαλησσά ανοίγεται μπροστά μου! Γεμίζω και την τελευταία κυψελίδα των πνευμόνων μου με το δροσερό ευωδιαστό αεράκι και νοιώθω απέραντη ηρεμία και μια ζωντάνια υπέροχη.

Κόβω φούντες από θυμάρι και φασκόμηλο ώσπου να γυρίσει.
Και ξεκινάμε πάλι το περπάτημα να "σηκώσουμε" καμιά μπεκάτσα!
Εγώ χαζεύω τα υπέροχα κυκλάμινα που βγήκαν δειλά -δειλά κάτω απ'τα σκυνάρια και καμαρώνουν για την ομορφιά τους.

Τόσο όμορφα τόσο μοναδικά σ'αυτή την αγριάδα του βουνού.

Μου δείχνει το καρτέρια του αμφιθεατρικά στο βουνό και του κάνω παράπονα που σήμερα βρήκε να "ποδαρώσει " που ήρθα μαζί του!
Οι τουφεκιές έχουν ήδη αραιώσει βλέπουμε κυνηγούς να ξετρυπώνουν απο γύρω γύρω και να χαιρετάνε καθώς φεύγουν.

Έχουν ήδη περάσει 2,1/2ώρες που  δεν έχω καταλάβει πως!

Παίρνουμε τον κατήφορο και μπροστά μας μια φάρμα με μοσχάρια δίνει τη δική της μυρωδιά στον αέρα του βουνού.

Σκέπτομαι αυτά τα πανέμορφα ζώα σε αρκετές μέρες θα καταλήξουν στο πάγκο του χασάπη για να τ'απολαύσουμε μετά απο αυτή την φροντίδα τους.
Φτάνουμε σπίτι νοιώθω πτώμα μετά απ'αυτήν την εμπειρία δεν έχω κουράγιο ούτε να μαγειρέψω.
Βάζω μια κότα καθιστή στο φούρνο για το μεσημέρι.

Σε λίγο έρχεται και ο γιος!
-Γιατί έχεις ντυθεί σαν κρεμμυδασκέλα με ρωτάει??
-Είχα πάει κυνήγι!
-Δεν πας καλά μου λέει!
-Λες να μην το ξέρω !