Μια αξέχαστη παραμονή Πρωτοχρονιάς..

Αξημέρωτα ξύπνησαν εκείνη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα δυο κορίτσια ντύθηκαν στα γρήγορα ήπιαν ένα γάλα πήραν το τρίγωνο με το κουτί καλυμμένο με χαρτί πολύχρωμο και βγήκαν για να "τα πούνε".
Σκοτάδι έξω και είχαν μεγάλη πορεία σήμερα για να μαζέψουν τα χρήματα που ήθελαν.
Ο πατέρας αυτή τη χρονιά ήταν άνεργος και στο δέντρο ήξεραν το βράδυ ότι δεν θα'βρισκαν τίποτα και για κανέναν.
Οι συγγενείς ήταν όλοι στην πρωτεύουσα και δεν περίμεναν από πουθενά ούτε ένα πράσινο φύλο.
Ο μύθος του Αγ.Βασίλη είχε ξεθωριάσει για κείνες από πολύ νωρίς!
Ωστόσο δεν το'βαλαν κάτω είχαν μαζέψει απ΄την παραμονή των Χριστουγέννων κάποιο ποσό θα μάζευαν και σήμερα και θα'περναν δώρα για όλους.
Το δέντρο σήμερα το βράδυ δεν θα'ταν άδειο.

Ξεκίνησαν απ'τα σπίτια της γειτονιάς όσα δηλαδή είχαν φως εκείνη την ώρα.Οι δραχμούλες έπεφταν λίγες λίγες οι περισσότερες νοικοκυρές άνοιγαν καλοπροαίρετα και άκουγαν τα κάλαντα απ'τις κοριτσίστικες φωνές.Άλλες δεν άνοιγαν καν και απογοήτευαν τα κορίτσια.
Και άλλες πικρόχολες έριχναν το δηλητήριό τους για την ηλικία των κοριτσιών που είχαν  αρχίσει να εμφανίζονται τα γυναικεία τους χαρακτηριστικά.
Και όλο και απομακρύνονταν απ'την γειτονιά διανύοντας μεγάλες αποστάσεις χτυπώντας κάθε σπίτι κάθε πόρτα.Η χαρά τους ήταν όταν έβρισκαν πολυκατοικία, λιγοστές τότε και χτυπούσαν και τα 3κουδούνια και  τέλειωναν γρηγορότερα.
Έφτανε το μεσημέρι και τα έβρισκε ακόμα να τα λένε και όλο και λιγότερα σπίτι άνοιγαν τότε λέγοντας "μας τα 'πανε"!
Τότε αποφάσισαν να κατέβουν και  στην αγορά!
Ξεκίνησαν απ΄την αρχή τραγουδώντας τα κάλαντα και πήγαιναν με το κουτί στο κάθε μανάβη,χασάπη με το έτσι θέλω δεξιά αριστερά, χωρίς να ρωτάνε.Οι δραχμές και τα τάλιρα έπεφταν σαν βροχή τα κορίτσια αντάλλαζαν μεταξύ τους χαμόγελα ικανοποίησης!
Και όταν η φωνή άρχιζε να κλείνει όταν ένιωθαν ένα αγκάθι στο λαιμό σταμάταγαν.  Μέτραγαν τι "μπάζα" έκαναν και χαμογελούσαν ευτυχισμένα.
Μάζεψαν και τις πενταροδεκάρες και τρέχανε γραμμή στο κατάστημα παιχνιδιών να τα τοκίσουν.
Ένα STRATEGO  ήταν το δώρο στ'αγόρια,μια κούπα στην μαμά,μια πίπα στον μπαμπά στη μεγάλη αδελφή μια καρδούλα μενταγιόν και  η μια πήρε ένα δώρο στην άλλη ανάλογα το γούστο της.
Μια κούκλα πήρε η μια ένα κούκλο η άλλη και τ'αντάλλαξαν.
¨Ηταν η τελευταία φορά που βγήκαν για τα κάλαντα.
Και αυτές οι κούκλες ήταν και σημαδιακές.

Μπορεί να έκλεινε η φωνή για 3μέρες να μην μπορούσαν να μιλήσουν αλλά η μέρα της Πρωτοχρονιάς τις έκανε και τις δύο τρισευτυχισμένες που χαρίζαν τα χαμόγελα στ'αδέρφια τους.
 Η βραδιά πέρασε με το εορταστικό πρόγραμμα της ΥΕΝΕΔ και ολη η οικογένεια μαζεμένη πάνω σ'ενα τραπέζι να παρακολουθούν το σβουράκι να γυρίζει τρελά ώσπου να σταματήσει στο πολυπόθητο "ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ"

Η φώτο είναι από εδώ

Το παιχνίδι χόντρενε με το "21" και τον πατέρα να τα σαρώνει έχοντας την κάσα.
Τελικά όποιος κρατά την κάσα πάντα να βγαίνει κερδισμένος μυστήριο δεν είναι?
Ο Νέος Χρόνος μας έβρισκε να κόβουμε την βασιλόπιτα και να μαλώνουμε συνάμα για τα κομμάτια!
Μετά από χρόνια αυτή που είχε την κούκλα έκανε δυό πραγματικές ζωντανές κούκλες.

Και η άλλη δυο κούκλους!

Το δικό μου τον "Μπάμπη" τον έχω ακόμα στο πατάρι.Μέχρι το καλοκαίρι τον είχα δίπλα στο κρεβάτι μου.

Θα τον δεί η ΦΟΥΛΗ και θα μου τα ψάλει!

Να γίνουμε πάλι παιδιά..!

Μόλις τέλειωσε ένας σκληρός αγώνας πάλης με την γαλοπούλα ένα  ολόκληρο 8ωρο!

Το άγχος για την προετοιμασία της από την μια ο πονοκέφαλος απ΄το χθεσινοβραδινό κρασί απ'την άλλη, το μάτι κάγκελο απ'τις 5το πρωί. Άκουσα και τις χαρμόσυνες καμπάνες που με προσκαλούσαν στην γιορτινή λειτουργία και που ποτέ δεν έχω αξιωθεί να βρεθώ αφού πάντα παλεύω με τα τσετσερέδια στην κουζίνα για το γιορτινό τραπέζι.
Απ'τις 7στο πόδι να φτιάξω την γέμιση να κρυώσει ν'αρχίσω τα χάδια να την καλοπιάσω τη γαλοπούλα με τ'αλάτι και τα μυρωδικά.
Εκεί  είχαμε μια άσχημη φάση να θέλω να την γεμίσω όρθια να επιμένει να κάθεται αυτή και να γλιστρά μέσα στο ταψί με τα πολλά της έκανα ένα καλό κεφαλοκλίδωμα και την γέμισα όπως ήθελα.
Μετά της ξηγήθηκα σταυροβελονιά και " κασινάκι" να κρατήσει την γέμιση στα σπλάχνα της.
Την αρωμάτισα με λεμόνια πορτοκάλια και θυμάρι την φίλησα σταυρωτά και την έκλεισα μετά 2ωρο στη γάστρα να ψήνεται στο ζουμί της.
Της έβαλα πατάτες και παρέα να μην νοιώθει μόνη και ξεκίνησα λίγο να συνεφέρω την κουζίνα που είχε γίνει σαν βομβαρδισμένη περιοχή,και να ετοιμάσω και το γλυκάκι που θα τελείωναμε  το γεύμα.
Ευτυχώς το mini πλυντήριο πιάτων αποδείχτηκε μεγάλος βοηθός σ'αυτές τις extreme καταστάσεις!

Να μαζέψεις λίγο και το σπίτι καλεσμένους έχεις μέρες χρονιάρες μη είμαστε και σαν τα κούτσουρα.
Και μετά το γεύμα άλλη 1ώρα το λιγότερο να το φέρεις πάλι στα ίσια του όπως ήταν πριν!
Τουλάχιστον νιώθεις περήφανη όταν βλέπεις τα πρόσωπα των καλεσμένων σου χαρούμενα και παίρνεις τα συγχαρητήρια για τους κόπους και τις ώρες που ξόδεψες να τους ευχαριστήσεις.
Αυτά είναι τα δώρα της "νοικοκυράς" γι αυτές τις μέρες των γιορτών!

Έτσι ευχάριστα περνά χρόνια τώρα η μέρα των Χριστουγέννων!
Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη μου "χρονιάρα μέρα" σαν παντρεμένη 18χρονών ασαράντιστη εγώ μ'ενα  μωρό στην αγκαλιά να κλαίει ασταμάτητα και να μη ξέρω πως να το ηρεμήσω να πρέπει να ετοιμάσω το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ο άντρας του σπιτιού ν'απολαμβάνει τον καφέ του στα "καφέ"της πόλης και'γω να έχω πήξει ανάμεσα σε συνταγές πάνες και μπιμπερό.
Τότε συνειδητοποίησα τον ρόλο μου σαν "καλή νοικοκυρά που 'ναι μάνα και κυρά" και έκλαιγα για το παιδί που σκότωσα τόσο νωρίς μέσα μου με τόσες ευθύνες!
Αυτές τις μέρες πάντα το θυμάμαι και πάντα νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια.
Φέτος ήρθε και αυτό το τραγουδάκι που με ξετρέλανε!




Αυτός ο γλυκός  Λαγός με τα τόσο εκφραστικά μάτια και τα μακριά αυτιά με κάνει παιδί!
Μου χαρίζει αισθήματα ανεμελιάς και αθωότητας των τότε χρόνων.
Θα'θελα να 'μουν όλη μέρα σε ένα Alloy Fun Park και να ξεφαντώσω.Τότε μόνο θα'χουν νόημα τα Χριστούγεννα για μένα!
Ελάτε να τραγουδήσουμε με τον Σνούφελ να γίνουμε πιτσιρίκια να χαρούμε τα παιδικά Χριστούγεννα που τόσο μας λείπουν!


"Παιδικά Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους εύχομαι"

Φοινίκια ή Μελομακάρονα..και πολλές ευχές!!

Να που έφθασαν και τα Χριστούγεννα και όμως φέτος δεν είχα όρεξη να στολίσω.
Μια βόλτα στο βουνό μου'φερε μια αγκαλιά αριφιές,κλαδιά από σκηνάρια και στόλισα έτσι απλά με αληθινά και όχι ψεύτικα το σπίτι.

Στο πατάρι 3κούτες Χριστουγεννιάτικα στολίδια δεν μ'εμπνέουν ούτε να τα κατεβάσω.

Φέτος αυτοσχεδίασα με λίγα και απλά πράγματα.Σημεία των καιρών λίγα και καλά να περάσουμε τις γιορτές.
Άλλωστε αυτά είναι για τα παιδάκια να ζουν το παραμύθι να χάνονται μέσα στις νεράιδες και τα ξωτικά.

Και όμως εμένα τα παραμύθια που με συγκινούσαν ιδιαίτερα αυτές τις μέρες ήταν του Αντερσεν
"Ο μολυβένιος Στρατιώτης" και "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα".
Αυτή η μελαγχολία των γιορτών με κυνηγούσε από παιδί και γιατί να φύγει τώρα με τόσα προβλήματα?
Και καλά να μη στολίσω, δεν μπορώ να στερήσω απ'την οικογένειά μου όμως τις Χριστουγεννιάτικες σπιτικές  λιχουδιές!

Έτσι ανασκουμπώθηκα ξετρύπωσα το τεφτέρι με τις συνταγές που κρατούνται σαν κόρη οφθαλμού και ξεκίνησα τα Φοινίκια γνωστά ως Μελομακάρονα που φτιάχνω κάθε χρόνο και έχουν μεγάλη επιτυχία.
Η συνταγή παλιά από γιαγιά γράφει 1ποτήρι αλουσιά(σταχτόνερο).

Και για να μη παρερμηνεύσετε και κάνετε άλλα ν'τ'αλλων παίρνετε 1-2κουταλάκια καθαρή στάχτη όχι από την ψηστιέρα που ψήνεται τα κοψίδια.
Όταν ήταν φοιτητής ο μικρός στο Ρέθυμνο ζήτησα της σπιτονοικοκυράς που άναβε τζάκι με ξύλα από ελιές τους (τι πιο καθαρό)!Αυτή χρησιμοποίησα!
Δεν παθαίνει τίποτα όσα χρόνια και να περάσουν!
Λοιπόν σ'ενα ποτήρι νερό βράζουμε τη στάχτη την αφήνουμε να κατασταλάξει την σουρώνουμε και κρατάμε μόνο ένα ποτηράκι του κρασιού.

Οταν το βάζω ζεστό στο λάδι με την ζάχαρη αμέσως ασπρίζει το μείγμα.
Τα μυρωδικά μου, κανελογαρίφαλα τριμμένα ξύσμα από 2πορτοκάλια( προστέθηκε εκ των υστέρων στη παλιά συνταγή) και 2-3κουταλιές μέλι.

Βάζω το σιμιγδάλι ανακατεύω καλά προσθέτω τα υγρά κονιάκ και χυμό πορτοκαλιού με διαλυμένη την σόδα μέσα και τέλος το αλεύρι ώστε να γίνει ζύμη μαλακιά να μην ανοίγει στο πλάσιμο.
Πλάθω τα φοινίκια μου με ζύμη στο μέγεθος καρυδιού προσέχω να'χουν το ίδιο μέγεθος ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα όλα.

Για το σχέδιο χρησιμοποιώ ότι μου κάτσει εκείνη τη στιγμή μια σπάτουλα με σχέδια ήταν ό,τι έπρεπε!

Τα ψήνω στους 180C για 16-17λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο.

Στο μεταξύ βράζω για το σιρόπι μου
4ποτήρια Ζάχαρη
4ποτήρια νερό
με 3-4γαρίφαλα ώσπου να δέσει γύρω στα 10λεπτά,
προσθέτω μέλι γύρω στο 1/2 κούπα 1φλούδα λεμονιού και βράζω άλλα 5λεπτά.

Τέλος προσθέτω το χυμό 1/2λεμονιού
Κρατώ ζεστό το σιρόπι και όταν κρυώσουν τα φοινίκια τα βαπτίζω μέσα για 15λεπτά αφού τα γυρίσω και 1φορά.

Tα πασπαλίζω με καρύδι τριμμένο γίνονται γύρω στα 60κομμάτια.

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους το φως των Χριστουγέννων να φωτίζει για πάντα τις καρδιές σας,τις ζωές σας!

Μια Χριστουγεννιάτικη ....γαλοπούλα!

Κάποια Χριστούγεννα ο πατέρας ήθελε να δοκιμάσει γαλοπούλα φρέσκια,
Είμασταν μεγάλη οικογένεια, 5παιδιά και οι 2γονείς,θα κάναμε ένα πλούσιο γεύμα.

Στο Αρχοντόσπιτο που μέναμε είχαμε και το προνόμιο να'χουμε αυλή με κοτέτσι όπου αλήτευαν στην κυριολεξία 10-12κότες με 2κοκόρους και μας έδιναν τα φρέσκα ωά τους!
Αγόρασε λοιπόν ένα γαλόπουλο 2μήνες πριν, να το θρέψουμε ώσπου να'ρθει η "άγια " μέρα που θα γινόταν της "γαλοπούλας"!

Ένα μήνα πριν του βάζαμε με το ζόρι ένα καρύδι ολόκληρο στο στόμα, τι να κάνει το ζωντανό ,το κατάπινε και έκανε το χαρακτηριστικό "γλου-γλου" .
Το καρύδι είχαν πει του πατέρα ότι κάνει νόστιμο κρέας και έτσι κάθε μέρα είχαμε έξτρα δουλειά με τη γαλοπούλα.
Τις κότες είχα την "τύχη" να τις ταΐζω εγώ, σαν πιο μικρή και φρόνιμη, είχε πέσει αυτή η δουλειά απάνω μου.
Είχαμε ένα κόκορα μαύρο με στιλπνά χρωματιστά φτερά, κόκκινο λυρί και κατακίτρινη μύτη, πανέμορφος!

Με το που έσκαγα μύτη με το καλαμπόκι να τα ταΐσω ο κόκορας φούσκωνε έβαζε το κεφάλι κάτω με περιτριγύριζε και με "μουντάριζε" τρόμαζα εγώ μου'πεφταν τα καλαμπόκια έτρεχα πανικόβλητη.
Την πρώτη φορά δεν το πήρα κατάκαρδα δεν θα τ'αρεσε είπα το χρώμα του φουστανιού  και δεν πτοήθηκα πήγα την επόμενη σινάμενη κουνάμενη με κόβει ο κόκορας από μακριά και'ρχεται καρφωτός επάνω μου δρόμο εγώ στο σπίτι σαν spider!
Ήταν η πρώτη μου κακιά εμπειρία με τα "πουλιά"! Έκτοτε ήμουν πολύ προσεκτική μ'αυτά από μακριά και  λίγα μαζί τους.Αυτός  δεν με συμπαθούσε καθόλου με όλους τους άλλους τα πήγαινε μια χαρά εμένα δεν ήθελε με τίποτα.
Η μάνα όμως δεν μπορούσε να τ'αφήσει έτσι αν σταματούσα εγώ να τάιζα τις κότες δεν υπήρχε άλλος μ@κ@κ@ς οπότε τ'αποφάσισε πήρε μαχαίρι μια μέρα και πήγε να καθαρίσει μαζί του.
Έλα όμως που κρατούσε ανάποδα το μαχαίρι προσπαθώντας να τον "κόψει" τίποτα αυτός να κράζει και να την τσιμπά συναίματη έγινε μετά από αρκετή πάλη κατόρθωσε να βγει νικήτρια με τον κόκορα ακέφαλο.
Η Γαλοπούλα λοιπόν έτρωγε φούσκωνε  και μεγάλωνε κατάπινε και το καρύδι της και ήρθε η μέρα της....δεν ξέρω, δεν είδα πως έγινε.
 Αυτό που θυμάμαι είναι στο φουρνάκι με πατάτες αφού της είχε πάρει πρώτα το ζουμί για να μαλακώσει λίγο.

Σκύλος η γαλοπούλα στο τραπέζι δεν μασιόταν με τίποτα,παρόλο το βράσιμο που της είχε κάνει η μάνα.Φάγαμε λοιπόν την γαλοπούλα σούπα αυγολέμονο, με πατάτες στο φούρνο και αφού δεν τρωγόταν αποφάσισε μετά να την κάνει κοτόπιτα.

Την κάνει και κοτόπιτα φαγώθηκε η μισή την υπόλοιπη την έκανε κεφτέδες αφού την είχε βάλει στην κατάψυξη και άφησε να περάσουν μέρες να μην την σιχαθούμε κιόλας!
Τρομάξαμε να την φάμε ούτε λερναία ύδρα να'ταν κοντέψαμε να την φάμε και μαγειρίτσα το Πάσχα!
Έκτοτε ποτέ γαλοπούλα φρέσκια.
Κατεψυγμένη με τον θερμόμετρο στον κώλο να σου σφυρίζει πότε είναι έτοιμη!

Πάρτε και'να ανέκδοτο ωραίο  απο'κει που τσίμπησα τον κόκορα!

Ο "κακός" μας ο Καιρός..!

Φαγοθήκατε με τον καιρό,που δεν έπιασαν τα κρύα,που τι Χριστούγεννα θα κανουμε με ανοιξιάτικο καιρό και άλλα τέτοια κουλά.
Εμένα δεν με χάλαγε ίσα που με "βόλευε" κιόλας και τα ψαρεματάκια μου πήγαινα έκανα και μπανάκια και καλαμάρια άνετα και ωραία έβγαζα.
Γκρινιάζατε όλοι μαζί, εισακούστηκατε και να'τ'αποτελέσματα.
Έσκασε μύτη με άγρια καιρικά φαινόμενα ο Χειμώνας σ'ολόκληρη τη χώρα και απ'τους 21βαθμούς κατεβήκαμε απότομα κάτω του μηδενός.
Στο νησί με θυελλώδεις ανέμους και χαμηλή πτώση θερμοκρασίας.

Λύσσαξε ο άνεμος βάλθηκε να τα σπάσει όλα.Μια βόλτα στο Γαλησσά που είναι δεμένο το βαρκί συναντήσαμε εικόνες καταστροφής.

Τα λιγοστά αλμυρίκια που πρασινίζουν την παραλία δεν άντεξαν στον δυνατό αέρα και έγειραν στη δύνη του.

Από τρίχα τη γλύτωσε το βαρκί!
Δύο διπλανές βάρκες δεν άντεξαν τη μανία των κυμάτων και υπέκυψαν στο βυθό!
Εκείνη τη στιγμή ανέβαζαν τη μία.

Ένα κομμάτι πανί ξεσκισμένο ό,τι απέμεινε απ'την σημαία του συλλόγου.
Το ίδιο κουρέλι κρέμεται στο ιστό της Ε.Ε.Την ίδια εικόνα έχει η χώρα μας μετά την επέλαση του τυφώνα Δ.Ν.Τ.
Ολόκληρη η χώρα κατεστραμμένη και παγωμένη.
Όπου αλμυρίκια βάλε εταιρείες, οικογένειες ανθρώπινες ρημαγμένες ψυχές και καμάρωσε το αποτέλεσμα.
Μόνο οι προύχοντες χαίρονται την θαλπωρή του τζακιού αδιαφορώντας για την κατάσταση έξω απ'το σπίτι τους.
Και'συ εγκλωβισμένος μέσα σ'αυτήν την καταστροφή μένεις θεατής ανήμπορος να κάνεις το παραμικρό.
Γνωρίζεις ότι για να ξαναγίνει αυτό το τοπίο όπως το'ξερες, θα περάσουν 15-20χρόνια.
Οι επιλογές σου μηδαμινές κλείνεσαι στον εαυτό σου και μεμψιμοιρείς τη μοίρα σου,τον μισθό σου,τη δουλειά σου,το σπίτι σου!
Τον απεχθάνομαι τον Χειμώνα με περιορίζει μ'αναγκάζει να ζω στη μιζέρια χωρίς ήλιο χωρίς ελευθερία χωρίς όνειρα.
Σ'αυτόν τον ατέλειωτο Χειμώνα αναγκαζόμαστε να ζούμε όλοι εγκλωβισμένοι ανήμποροι να κινηθούμε για πόσο??

Αγαπημένα ...Ντολμαδάκια!!

Ένα απ'τα αγαπημένα φαγητά του "μικρού μου" είναι τα Ντολμαδάκια και φυσικά η μάνα δεν χάνει ευκαιρία να ευχαριστήσει τα γούστα του αφού στερήθηκε ένα 9μηνο(σαν φαντάρος) αυτές τις νοστιμιές.
Αυτό το φαγητό το'χω συνδέσει με τις σχολικές εκδρομές.
Όταν ήμουν μικρή και πηγαίναμε ολοήμερη με το σχολείο η μητέρα μου έφτιαχνε ντολμαδάκια απ'την προηγούμενη και τα'χω αγαπήσει ιδιαίτερα και'γω..Πώς συνδέονται οι γεύσεις με αναμνήσεις δεν είναι περίεργο κάθε γεύση κάθε μυρωδιά και μια ανάμνηση!

Τα φύλα απ'το κλίμα της αυλής συντηρήθηκαν σε πλαστικό μπουκάλι σύμφωνα με τις οδηγίες του συμπλόγκερ ."ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ"
Τα'πλυνα και τα ζεμάτισα όπως κάνουμε στα φρέσκα.
Το άρωμα και η φρεσκάδα τους  διατηρήθηκαν 7ολόκληρους μήνες χωρίς να  αλιωθούν παρά μόνο το πράσινο ζωηρό χρώμα τους έχασαν.

Στη γέμιση βάζω μοσχαρίσιο κιμά(ότι κομμάτι θέλετε δεν έχω προτίμηση)
1κρεμμύδι στον τρίφτη με τον κλασσικό τρόπο διατηρείται έτσι περισσότερο τ'αρωμα και η γεύση του.
1αυγό
Μαϊντανό και δυόσμο φρέσκο
αλάτι,πιπέρι
ρύζι νυχάκι καθαρισμένο και πλυμένο.

Εδώ πρόσθεσα λίγη πιπερόριζα(τζίτζερ) τριμμένη φρέσκια.
Στα λευκά φαγητά πάντα βάζω.
Ανακατεύω καλά και αφήνω στο ψυγείο να δέσουν τα υλικά και σφίξει η γέμιση για ένα 1/2ωρο.

Στο μεταξύ έχουν κρυώσει και τα φύλα.

Η γέμιση έχει σφίξει και ξεκινώ το κέντημα(τύλιγμα)

Η μαμά είχε πρόβλημα με τα πόδια της και δεν μπορούσε να στέκεται ώρες για να φτιάξει τα ντολμαδάκια,έτσι έπαιρνε 2καρέκλες στη μια έβαζε την κατσαρόλα στην άλλη καθόταν έβαζε στα πόδια της τη γέμιση και τύλιγε χωρίς να κουράζεται.

Έλα όμως που έγινε και δική μου συνήθεια καθώς την έβλεπα νόμιζα ότι έτσι κάνουν όλοι  και πάντα καθιστή φτιάχνω τα ντολμαδάκια χωρίς να κουράζομαι ιδιαίτερα.Κατά μάνα κατά κύρη που λένε!

Πάντα στο πάτο της κατσαρόλας βάζω ένα χοντρό κόκκαλο με μεδούλι όχι για να μην πιάσει το φαγητό αλλά έτσι δυναμώνει η γεύση και το κόκαλο το γλεντά μετά η Λίζα
Δεν χρησιμοποιώ ποτέ βιομηχανοποιημένους ζωμούς βοδινού και κότας που γνωρίζω τι συντηρητικά και τι χημικά περιέχουν.

Αραδιάζω στη σειρά τα ντολμαδάκια σαν στρατιωτάκια με τη χακί φορεσιά τους!

Προσθέτω νερό μέχρι να σκεπαστούν αλάτι,πιπέρι λάδι αρωματικό με δάφνη,βασιλικό και δυόσμο.
Μια ιδέα που υιοθέτησα απ'το φίλο στον  ΨΑΡΟΤΟΠΟ

Τα σκεπάζω μ'ενα πιάτο να μην ανοίξουν στο βράσιμο κλείνω τη χύτρα και όταν αρχίσει να σφυρίζει τη χαμηλώνω στο 2για 40λεπτά.

Στο μεταξύ στίβω 2λεμόνια ξεχωρίζω 2αβγά τ'ασπράδια απ'τους κροκούς.

Και χτυπώ καλά τα 2άσπράδια ώσπου ν'ασπρίσουν.

Προσθέτω πρώτα το κροκάδια μετά το χυμό λεμονιού και τέλος λίγο ζουμάκι απ'το φαγητό!

Δίνω τ'απαραίτητα ρουφηχτά φιλιά στ'αυγολέμονο αυτό απ'τη χαρά του δένει με τα ντολμαδάκια και γίνεται "μούρλια φαγάκι"!

Όταν είχα παλιά ένα "γκριφόν κανίς" στο σπίτι και ερχόταν η ώρα που έριχνα τ'αυγολέμονο άκουγε το "μούτσ-μούτσ" και ερχόταν τρέχοντας στα πόδια μου νομίζοντας ότι τον φωνάζω.

5πάνω ..5κάτω !

Έλαβα πρόσκληση για μπλογκοπαίγνιδο απ'τον αγαπητό μου  Ιανό  πρέπει να αναφέρω 5 πράγματα που μου αρέσουν στον blogging και 5 που δεν μου αρέσουν.

2χρόνια τώρα  στο χώρο έχω καταλήξει τι είναι αυτά που με συναρπάζουν και με κάνουν να ξεχνιέμαι με τις ώρες μπροστά στην οθόνη διαβάζοντας άλλα μπλόγκ. 

1.Με συνεπαίρνει η αυθεντικότητα και ο  αυθορμητισμός  στις αναρτήσεις των bloggers γιατί έτσι μπορώ να σκιαγραφήσω τον χαρακτήρα του καθενός με τα γραφόμενά του.

2.Με μαγεύει η ποικιλία των θεμάτων που βρίσκω ώστε κάθε φορά να αλλάζει η διάθεσή μου ανάλογα με το θέμα που διαβάζω.Εκτιμώ το καλό χιούμορ,ταξιδεύω σε τόπους και γεύσεις που ποτέ δεν θα μπορούσα να γνωρίσω με τις αναρτήσεις τους.Ξεφεύγω με ποιήματα και διηγήματα από πραγματικούς ονειρευτές-ταξιδευτές.

3.Χαίρομαι την επικοινωνία που έχουμε και το δέσιμο μας μέσα από αυτό την οθόνη με ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζω το όνομά τους κι όμως πιστεύω ότι γνωρίζω τον καθένα τόσο καλά έχουμε ένα  αληθινό πάρε-δώσε ψυχής.

4.Πιστεύω ότι έχουμε φτιάξει μια γερή αλυσίδα όλοι μαζί και μπορούμε να σφίξουμε και ίσως αν χρειαστεί να αλλάξουμε καταστάσεις(νομίζω!)

5.Χαίρομαι να μοιράζομαι μαζί τους σκέψεις ιδέες συλλογισμούς για τα προβλήματά μας ο καθένας τόσο διαφορετική όπως ο χαρακτήρας του.

Αλλά και αυτά που με απωθούν και με σπρώχνουν να τ'αποφεύγω.Πιστεύω κάθε μπλόγκ αντιπροσωπεύει το χώρο  μας ο καθένας πρέπει να σέβεται και να φέρεται ανάλογα μ'αυτόν που τον φιλοξενεί ώστε να εκφράζεται κόσμια χωρίς να προσβάλει τον ιδιοκτήτη ή τους υπόλοιπους καλεσμένους.

1.Σιχαίνομαι αυτούς που κλέβουν και αναδημοσιεύουν αναρτήσεις άλλων χωρίς την άδειά τους και χωρίς αναφορά της πηγής τους.

2.Βαριέμαι τις αναρτήσεις σεντόνια και τα πολυσέλιδα γιατί ο χρόνος μου είναι περιορισμένος και δεν μπορώ να διαβάζω ολόκληρο βιβλίο σε λίγα λεπτά μέσα σ'ενα μπλόγκ.

3.Με απωθούν τα μπλόγκ που ξεσηκώνουν άρθρα  από περιοδικά και αλλάζουν θεματολογία και ποστ κάθε 2ωρο, καθώς και αυτά που μιλούν χυδαία και βρίζουν άσχημα .....

4.Εκνευρίζομαι με αυτούς που δεν απαντούν σε σχόλιά μου  γιατί αισθάνομαι ανεπιθύμητη στο χώρο τους.

5.Φορτώνω μ'αυτούς που έρχονται και διαφημίζονται με το" έτσι θέλω " για ν'αποκτήσουν αναγνώστες και στην ουσία χάνουν το σεβασμό μου προς το χώρο τους.

Σύμφωνα με τους όρους του παιχνιδιού πρέπει και'γω να επιλέξω 5 bloggers για να παίξουν επειδή μου είναι δύσκολο να διαλέξω 5από 30αγαπητούς μου θα δώσω τη σκυτάλη στους 5πρώτους σχολιαστές,και σε όποιον άλλο θέλει να το κάνει είναι ευπρόσδεκτος.