Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Τα Γιούρα ..(3)

                          Οι ωραίοι..
Σε κάποια συνέντευξη ένας κρατούμενος μιλά για την γυναίκα του την οικογένειά του και λέει:
-Δεν μπορώ να την ξεχάσω κορίτσια τη γυναίκα μου.
"Πάλι θα σε πάρουν?:" είπε.
Κι έτσι δα στάθηκε κορίτσια κι έτρεχαν τα δάκρια απο τα μάτια της.
"Πάλι είπα.
Ήρθαν.Πήγαινε ν'ανοίξεις."
Ανοιξε μπήκαν δυό.
-Γυναίκα.Κάνε καφέ στα παιδιά, είπα.
-Αντε,είπε ο ένας.Αυτά να σου λείπουν.Εμπρός πάμε.
-Ε!όχι του λέω.Δεν πάμε.Ετσι δεν πάμε.Δε θα με ρεζιλέψεις εσυ στην γειτονιά να με πάρεις με τις πυτζάμες.Θα περιμένεις να ντυθώ .
Ετσι κι έγινε.Περίμεναν.Ντύθηκα.Τα παιδιά μου με χαιρέτησαν.Η Λευτερίτσα μου μ'αγκάλιασε.
 Η γυναίκα μου είπε!"Ωρα καλή"
Κι έτρεχαν δάκρια απο τα μάτια της.(Και δείχνει με τα δάχτυλά του πως τρέχαν τα δάκρυά της.)
Καθώς πήγαινα.Γύρισα πίσω το κεφάλι.Στεκόταν στην πόρτα.Κι έτρεχαν τα δάκριά.Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό κορίτσια.
-Ηταν η γυναίκα κορίτσια κι έκανα εγώ τον αγώνα.Το σπίτι μου αυτή το βάσταξε.Και τον δικό μου αγώνα αυτή τον βάσταξε και τον βαστάει.Τριάντα δυό χρόνια είμαστε παντρεμένοι,τριάντα δυο μέρες καλές δεν είδε από μένα.Οχι από άλλο κορίτσια,αλλά απο τον αγώνα.Μια κουβέντα απ'αυτή δεν άκουσα.Εικοσιτρια χρονών ήμαν.Κι αυτή δεκαοχτώ.Αγαπηθήκαμε.Το είπα στην αρχή.Τίποτα δεν έκρυψα "Εγώ,της είπα,είμαι κομμουνιστής.Μπορεί να με πιάσουν.Να πάω φυλακή.εξορία.Χρόνια μπορεί να μην είμαι κοντά σου.Σκέψου το καλά,της είπα,πριν προχωρήσουμε."
-"Δεν έχω να σκεφθώ.Εσύ είσαι για μένα."
Το πως παντρευτήκαμε.Μια νύχτα .Σε μια ξένη κάμαρα.Μ'ενα παπά.Εγώ,για,κιντύνευα.
Είπαν οι δικοί της "Μη μείνει έτσι."
Γιατί τότες κορίτσια δεν την έπαιρνε άλλος."Ήταν αραβνιασμένη" ,σου λέει .Παρατημένη θαρρούν.
Το πρωί ξημέρωμα έφυγα.Τέσσερα χρόνια να την ξαναδώ έκανα.

-Το σπίτι μου υπέφερε κορίτσια.Χτήματα είχα στο χωριό πολλά.Αλλά κίνδυνος .Πώς να πάει η γυναίκα?Μια χρονιά τη βοήθησαν στο χωριό συγγενείς,τέσσερα στρέματα καπνό έβαλαν γι'αυτήν.
Ήταν να πάρει το πρίμ η γυναίκα.Μια εξουσιοδότηση ήθελε από μένα.'Ηταν στ'ονομά μου για.
Στέλνει την εξουσιοδότηση στον Αη Στράτη κι ήθελα να βεβαιώσει η Διοίκηση την υπογραφή.Εγώ τότες είχα πολύ αδυνατίσει.Δεν γνωρίζομαν αυτός ήμαν (Γελάει θλιμένα,κουνάει το κεφάλι.)
Να έτσι δα(Δείχνει -λιγνός -σαν το δάχτυλο) Δέμα για επιταγές δεν έπαιρνα.Ρούχα δεν είχα.
Τ'αντάρτικο παντελόνι είχα ακόμα.Κι αυτό έλιωνε και σιγά -σιγά έκοβα τα ρεβέρ και κόνταινε, πήγε δω, πήγε στο γόνα, πήγε παραπάνω, τι είχε μείνει? Κι ένα πουκάμισο, τα μανίκια του πολύ κοντά έγιναν.Πώς ήμαν κορίτσια!(Κουνάει το κεφάλι σα να βλέπει τον εαυτό του κάτι απίστευτο)
Ανεβαίνω τα σκαλιά πώς τ'ανέβηκα.Χτυπάω την πόρτα.Μπαίνω .
Στεκόταν ο διοικητής -κι άλλοι-
Κουβέντιαζαν.
Γυρνάει.Κοιτάει.
"Τι είσαι εσύ?" λέει.
Του λέω:"'Ηρθα να θεωρήσετε την εξουσιοδότηση .",
"Εχεις και γυναίκα?" κάνει.
"Εχω ","Βρε έχει και γυναίκα!Βρε κυτάτε τον έχει και γυναίκα!....Βρε για κυτάτε έναν άντρα!Εχει και γυναίκα!." Και γύριζε γύρω γύρω και με κοίταζε απ'ολες τις μεριές και'γω στεκόμαν,κορίτσια.
"Βρε έχεις και παιδιά?"
"Εχω τρία κορίτσια"
"Βρε για κοιτάτε έναν άντρα που'χει γυναίκα και παιδιά.Φτου σου χαμένε.Τιποτένιε!Φτου σου".
Εμένα κορίτσια!Εμένα! Που όχι να σας πω τι ήμαν!...Δεν κάνει να μιλάει κανένας για τον εαυτό του,μα το φέρνει η ώρα.(Τον κοιτάς και τον λιμπίζεσαι και στα πενήντα πέντε του.Ψηλός,ωραίος,καλοκαμωμένος,καθαρός , λαμπικαρισμένος).
Πώς κρατήθηκα κορίτσια!Πώς κρατήθηκα.Πήρα το χαρτί.κατέβηκα εκείνες τις σκάλες κι ήταν έτσι δα απότομες.Πώς δεν κυλίστηκα να τσακιστώ.Δεν έβλεπα που πάταγα.Κι έφτασα στη σκνή και τότε ξέσπασα .Εβρισα,έβρισα έβρισα"Τί το έστελνε, είπα, αυτό το χαρτί.Πόσα θα έπαιρνε. Ποτέ να μήν τάπαιρνε.Τέτοιον εξευτελισμό.Για ένα πεντακοσάρικο!"Τι έφταιγε η δόλια.Τι ήξερε.Κι είχε κι άνάγκες.Τρία παιδιά κι η Λευτερίτσα μου το μικρό μου το μωρό.



                        Ο Μπάρμα Γιάννης
-Πόσα παιδιά έχεις Μπάρμπα Γιάννη?
-Είχα πέντε.
-Στην άλλη εξορία,ήμασταν μια παρέα.
Οι άλλοι τότε ήταν "λεύτεροι".Παιδιά.
Εγώ ο καημένος έπαιρνα τα γράμματα των παιδιών μου και κάθομαν παράμερα και τα διάβαζα πικραμένος.Εκείνοι γελούσαν.Είχα και τις φωτογραφίες των παιδιών μου κολλημένες στον τοίχο πάνω από το προσκέφαλο.Τώρα ο καθένας απ'αυτούς άλλος ένα κι άλλος δύό,ο γαμπρός μου και οι άλλοι,όλη η παλιά παρέα,βγάζω το άχτι μου.
"Άντε τώρα,τους λέω.Κοροϊδεύατε τότε.Πώς σας φαίνεται?".
"Δεν μας παρατάς Μπάρπα -|Γιάννη ",μου λέν.
Γελάει πικρά ο Μπάρμα -Γιάννης όταν τα λέει.
Τώρα όσο πάει και γίνεται πιο πικρό το βλέμμα του.Τα τελευταία νέα απ'το σπίτι του δεν είναι ευχάριστα.Του έγραψαν για τον εγγονό ότι πιάστηκε και βασανίστηκε.Δεκαεφτά χρονών παλικάρι.
Τώρα στο Ασκληπιείο.
"Το διέλυσαν, του γράφουν.Μεγάλη μπόρα." Με καμάρι το λέει. Το είπε στην αρχή.
"Εμειασε του παππού του." του γράφουν.Ναι καμαρώνει.

Μα από τότε άρχισε φαίνεται να πονάει για το πονεμένο του παιδί , το εγγόνι του.
Καημός του,φαίνεται τ'αγόρι.Τέσσερα κορίτσια κι ένα αγόρι είχε.
Ο,τι γύρισε απ'την άλλη εξορία.Οδηγούσε τ'αυτοκίνητό του για μεταφορές στο πρατήριό του.
Από απέναντι άλλος.Αδερφικός φίλος. Σύγκρουση.Στον τόπο το αγόρι του.
-Ήθελα να αθωώσω το φίλο.
"Δεν θα πάρεις την αποζημίωση", είπε ο Πρόεδρος.
Τον δίκασαν έξι μήνες.Έδωσα και ένα κατοστάρικο στην γυναίκα του να πάρει τσιγάρα.
Χρόνια.....

23 σχόλια:

  1. Μου μαύρισες την καρδιά zoyzoy. Όχι μια, ούτε δυο, αλλά τρεις φορές, όσες και οι αναρτήσεις σου.
    Πού πήγαν τόσοι αγώνες;
    Και έρχεται και σου λέει ο άλλος « όλοι ίδιοι είναι!»
    Μπράβο, έκανες τη διαφορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί να ήταν πλάι με τον Γεράσιμο...
    Αυτούς σέβομαι και προσκυνώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ♥ Άθεος
    Ήταν οι μέρες τέτοιες που έπρεπε να μνημονευτούν και αυτοί οι ήρωες για τους αγώνες τους!
    Στο άλλο σε βλέπω να γίνεσαι κομμάτια:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ♥Γιαγιά Αντιγόνη
    Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συγκινήθηκα όταν διάβασα ένα βιβλίο με τέτοιες μαρτυρίες κρατουμένων.
    Και στο τέλος τον κατάλογο με τα ονοματεπώνυμα των Αντιστασιακών εξωρίστων 67-74 και ανάμεσά τους γνωστούς που έχουν φύγει απ'τη ζωή!

    Φιλί θαλασσινό και καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Βρε για κοιτάτε έναν άντρα που'χει γυναίκα και παιδιά.Φτου σου χαμένε.Τιποτένιε!Φτου σου"

    η δύναμη του δυνάστη πάνω στον αδύναμο....
    το "ανθρωπάκι" πρέπει να επιβληθεί στον άνθρωπο!!!!!!


    άλλη μια συγκλονιστική ανάρτηση...σε ευχαριστούμε Ζουζου!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Ελένη μου!
    Όντως μαύρισες και τη δική μου ψυχή!
    Μ'έκανες να κλάψω και να θυμηθώ τις ιστορίες της γιαγιάς μου για το τι τράβηξε ο παππούς τότε!!
    Και σήμερα τα τσογλάνια ξεπούλησαν τη χώρα στους τοκογλύφους και τα λαμόγια!!
    Πόσο θα ήθελα να σηκωθούν από τους τάφους όλοι αυτοί οι αγωνιστές να γίνουν ο εφιάλτης στιη ζωή τους!!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι αναρτησεις σου για το θέμα ας διαβαστούν με προσοχή απ'όσους δεν ξέρουν ή δε θέλουν να ξερουν...
    Εμεις και ξέρουμε και τιμάμε και δεν ξεχνάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διάβασα και τις 3 αναρτήσεις σου για τα Γιούρα. Δεν υπάρχουν λέξεις για σχόλιο από εμένα προσωπικά.

    Μόνο ένα μεγάλο μπράβο για τις αναδημοσιεύσεις από τα βιβλία.

    Τιμή και δόξα σε αυτούς τους ανθρώπους

    Καλό Σαββατοκύριακο καλή Zoyzoy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ♥ Ανεμόμυλους κυνηγώ...
    Γνωστή μέθοδος των κομπλεξικών για να σπάσουν το ηθικό των κρατουμένων.

    Εγω ευχαριστώ για τις επισκέψεις:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ♥ΝΑΝΤΙΑ
    Αν είχαν ευαισθησίες Νάντια μου δεν θα προχωρούσαν.
    Παχύδερμα είναι όλα τους που δεν έχουν ίχνη σεβασμού για την πατρίδα και τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους γι αυτήν.

    Καλό ΣΒΚ καλή μου με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ♥ VAD
    Είπες την μεγαλύτερη αλήθεια:
    "Δεν θέλουν να ξέρουν"

    Έτσι ακριβώς καθηγητά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ♥ rrage
    Σ'ευχαριστώ Εκτορα και μόνο που βρίσκεσαι εδώ και σχολιάζεις μου αρκεί!

    Καλό ΣΒΚ να'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Παναγιά μου, τι αγώνα κάναν αυτοί οι άνθρωποι! Τι δυνατά "πιστεύω" είχαν! Έχω οικογένεια, 2 παιδιά, μακάρι να 'μουν σαν αυτούς δυνατός, να ...λεω -έστω- ότι μπορώ να "θυσιάσω" την οικογένεια για τα πιστεύω...
    Μπράβο τους... (αν έχει καμιά αξία από μένα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανατρίχιασα σύγκορμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι η αφήγηση κόβει την ανάσα.

    Και το περισσότερο γιατί ξέρει κανείς ότι έτσι είχαν τα πράγματα.

    Τότε, κομμουνιστής σήμαινε "άνθρωπος έτοιμος να αντιμετωπίσει το πιο μεγάλο ζόρι"

    Τώρα μπορεί να το δει κανείς απλά σαν "κουλτουριάρης".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΩΩΩΩ, δεν υπάρχουν σήμερα σαν κι αυτούς τους ανθρώπους..... Δεν έχουμε τα κότσια να αντισταθούμε.... για τίποτα....
    Καλή σου μέρα!!! Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πέρασμα μου για να μάθω νεα σου και να ευχηθώ καλή εβδομάδα να αρχίσει απο αύριο για όλους μας.
    Συγκλονιστική η ανάρτηση σου.Τη διάβασα δύο φορές.Μακάρι να υπήρχαν και τώρα τετοιοι άνθρωποι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ♥Ευ αγωνίζεσθαι
    Δεν είσαι ο μόνος κανένας μας δεν θυσιάζει σήμερα τη βόλεψή τους για αξίες νομίζω!

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ♥Coula
    Η επόμενη είναι ακόμα πιο ανατριχιαστική!

    Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ♥Ασκαρδαμυκτί
    Αυτή και αν έχει γραφτεί με αίμα η ιστορία της αλλά αν γράψω και για την Μακρόνησο κινδυνεύω να χαρακτηριστώ "κόκκινη μπλόγκερ"!

    Αν πέσει στα χέρια μου κανένα κείμενο θα το βγάλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ♥IonnKorr
    Τότε τους κομουνιστές τους απέφευγαν οι υπόλοιποι σαν τους λεπρούς για να μη "μολυνθούν"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ♥stavroulazerva
    Δεν ξέρω αν φταίμε εμείς ή οι αξίες που έχουν χαθεί γιατί ν'αντισταθούμε!
    Ισως καλομάθαμε κιόλας και δεν θέλουμε ζόρια τι να πω!!

    Καλό βράδυ με θαλασσινά γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφού έκανες τον κόπο και το διάβασες πες μου και τη γνώμη σου με δικά σου λόγια...
Δε'ν'κακό!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top